Antilichaamafhankelijke cellulaire (K-cel) toxiciteit

K-cellen (KillerCell) zijn een klasse lymfocyten die noch T noch B zijn. Het heeft geen oppervlakte-Ig, maar heeft een Fc-receptor en kan de rol spelen van het doden van doelcellen met de deelname van specifieke antilichamen. Wanneer het oppervlak van het doelcelantigeen aan het overeenkomstige antilichaam bindt, recombineert het Fc-fragment van het antilichaam naar het oppervlak van de K-cel om een antilichaambrug te vormen om contact te maken met de doelcel om een dodend effect te veroorzaken, dus de K-cel wordt ook een antilichaamafhankelijke cytotoxische cel genoemd (Antibody-DependentCell- gemedieerde cytotoxische, ADCC). Dit dodende effect is niet-specifiek en vereist geen aanvullende deelname. Basis informatie Specialistenclassificatie: classificatie van groei- en ontwikkelingscheck: immunologisch onderzoek Toepasselijk geslacht: of mannen en vrouwen nuchter zijn: niet vasten Analyse resultaten: Hieronder normaal: Geen klinische betekenis. Normale waarde: Normale waarde: 3-15% Normale waarde: 3.5-3.5% Boven normaal: Abnormale immuunfunctie. negatief: positief: Tips: Gebruik geen medicijnen die de K-cytotoxiciteit beïnvloeden vóór de test. Normale waarde K-cellen vertegenwoordigen 3% tot 15% van het totale aantal perifere lymfocyten en K-cellen zijn goed voor 2,5% tot 3,5% van het perifere bloed. Klinische betekenis De detectie van de levensvatbaarheid van K-cellen kan de immuunfunctie van het lichaam bepalen, leukocytenantigenen en antilichamen analyseren en de immuunstatus van het lichaam tijdens orgaantransplantatie begrijpen. Hoge resultaten kunnen ziekten zijn: overwegingen over verworven immunodeficiëntiesyndroom Contra-indicaties voorafgaand aan de test: neem medicijnen die de toxiciteit van K-cellen beïnvloeden. Vereisten voor onderzoek: detectie van K-celactiviteit van het lichaam als indicator voor immuunfunctie. Inspectie proces Methoden van onderzoek: methoden voor het detecteren van antilichaamafhankelijke cellulaire cytotoxiciteit (ADCC) vereisen geen labeling en kunnen in realtime op aanhangende cellen worden uitgevoerd. De methode omvat bijvoorbeeld: (a) het volgen van de impedantie tussen elektroden op een niet-geleidend substraat dat de groei van doelcellen in een detectiemedium ondersteunt; (b) het toevoegen van een effectorcel aan het detectiemedium en een antilichaam dat aan de doelcel bindt Na de toevoeging van effectorcellen en antilichamen geeft de afname in impedantie tussen de elektroden op het substraat aan dat de ADCC-functie effectief is geweest in het assaymedium. Niet geschikt voor het publiek Ongepaste menigte: geen. Bijwerkingen en risico's Geen speciale complicaties.