Criminele psychologie

Criminele psychologie is een algemene term voor verschillende psychologische activiteiten of psychologische factoren die het criminele gedrag van een acteur beïnvloeden en domineren. Criminele psychologie is de interne motivatie en controlerende kracht van crimineel gedrag, en crimineel gedrag is de externe manifestatie van criminele psychologie. Individueel verlangen wordt onderdrukt in de sociale beperkingen en de dubbele psychologische kenmerken van inferioriteit en weerstand verschijnen, waardoor een psychologische neiging ontstaat die het normatieve gezag van moreel naar recht negeert. De internalisering van deze neiging, dat wil zeggen het gevoel van criminaliteit, bevordert antisociale persoonlijkheid; de externalisering van deze neiging, dat wil zeggen crimineel gedrag, brengt de sociale orde in gevaar. Adolescenten met antisociale persoonlijkheid plegen vaker sociale misdrijven vanwege conflicten in hun fysieke en mentale ontwikkeling, adolescenten met antisociale persoonlijkheid vertonen vaak crimineel gedrag. Maar de zogenaamde criminaliteit hier verschilt van criminaliteit in juridische zin, het is gebaseerd op psychologische en psychiatrische aspecten. Jeugddelinquentie wijkt serieus af van culturele en sociale normen en pleegt misdaden zoals moord, diefstal en drugs- en seksueel gedrag die niet overeenkomen met hun leeftijd Jeugd (kleine) criminaliteit moet worden beschouwd als een serieuze uitdaging voor sociale stabiliteit. Als jeugdcriminaliteit niet goed wordt behandeld, wordt dit een factor van sociale instabiliteit.