Chronische pericarditis

Na acute pericarditis kunnen littekenadhesies en calciumafzettingen achterblijven op het pericardium. De meeste patiënten hebben slechts lichte littekens en losse of lokale verklevingen. Het pericardium wordt niet significant dikker en heeft geen invloed op de functie van het hart. Het wordt chronische adhesieve pericarditis genoemd en is niet klinisch belangrijk. Pericard exsudaat blijft bij sommige patiënten lang aanhouden en vormt chronische effusieve pericarditis, wat een chronisch proces van acute niet-specifieke pericarditis kan zijn. Het manifesteert zich voornamelijk als pericardiale effusie en heeft een goede prognose. Enkele patiënten hebben dikke littekens gevormd. Weefsel en pericardium verliezen flexibiliteit, die de systolische en diastolische functie van het hart aanzienlijk beïnvloedt. Het wordt constrictieve pericarditis genoemd. Het omvat de typische chronische constrictieve pericarditis en het pericardium dat is opgetreden terwijl het pericardium uitscheidt. Vernauwde subacute effusieve constrictieve pericarditis, de laatste vertoont klinisch zowel pericardiale obstructie als pericardiale constrictie en evolueert uiteindelijk in een typische chronische constrictieve pericarditis.