Wymiana zastawki aortalnej

Leczenie chirurgiczne niewydolności zastawki aortalnej jest takie samo jak zwężenie zastawki aortalnej Istnieją dwie metody chirurgiczne: zastawka i wymiana zastawki. Walwuloplastyka ma długą historię z rozwojem chirurgii serca. Przed nadejściem krążenia pozaustrojowego istniały dwie chirurgiczne metody leczenia niewydolności zastawki aortalnej: jedna to skurcz pierścienia, a druga to zastawka zastawki. W 1958 r. Lillehei i wsp. Zastosowali krążenie pozaustrojowe do lobektomii lub ekspansji płatków pojedynczych zastawek z gąbką Ivalon do annuloplastyki aorty. W 1960 r. Mulder i wsp. Zgłosili różne rodzaje metod walwuloplastyki. Obecnie powszechnie stosuje się zawieszenie zaworu, pierścień pierścienia i naprawę zaworu. Już w 1952 r. Hafnagel po raz pierwszy umieścił sztuczne zastawki w aorcie zstępującej, aby skorygować niewydolność zastawki aortalnej, ale nie kontynuował jej stosowania z powodu niemożności poprawy ukrwienia naczyń wieńcowych, częstości występowania zatorowości i poważnych powikłań, takich jak infekcje zakrzepowe. . W 1960 r. Harken i inni przeszczepili najpierw zastawkę kulową do normalnej pozycji zastawki aortalnej, a następnie sukcesywnie opracowali tę samą transplantację zastawki aortalnej, zastawkę aorty świńskiej, bydlęcą zastawkę osierdziową i inne zastawki biologiczne, a także różne zastawki mechaniczne, jak zastawki serca. Wymiana otwiera szerokie perspektywy.