Wydłużenie ścięgna

Operacja ta jest osłabieniem mięśnia prostego. Służy do wykonywania nacięć po obu stronach ścięgna lub mięśnia lub po stronie koncentrycznej. Wykorzystuje własne napięcie mięśnia do wytworzenia skurczu, a nacięcie jest rozsuwane w celu przedłużenia mięśnia. Zakres wyprostu mięśni jest związany z długością i liczbą nacięć. Helveston (1977) przeprowadził eksperymenty na izolowanych oczach królika, aby zbadać wielkość wydłużenia ścięgna-mięśnia, które może być wywołane przez różne margotomie. Odkrył, że 80% nakładających się dwustronnie nacięć krawędziowych (ryc. 1, C, D) może znacznie wydłużyć mięśnie; niekompletna, nie nachodząca większość nacięć krawędziowych (ryc. 1, E, F) Zasadniczo nie powoduje wydłużenia mięśni; jedno nacięcie centralnego ścięgna (ryc. 1, A) nie wydłuża mięśnia; dwa niepełne nacięcia brzeżne w połączeniu z 80% nacięcia centralnego ścięgna (ryc. 1, B) mogą powodować umiarkowane Rozszerzony