Śródszpikowe utrwalenie igły

Wewnętrzne utrwalenie igły śródszpikowej stosuje się głównie w przypadku złamań kości długich (takich jak kość udowa, kość ramienna, łokieć, piszczel, promień itp.). Jego zalety to: sama igła śródszpikowa jest stosunkowo solidna i niezawodna, i może być stosowana z niewielkim lub żadnym zewnętrznym utrwaleniem po operacji, co sprzyja wczesnemu ćwiczeniu uszkodzonej kończyny; nacięcie skóry jest małe, peeling okostnowy jest ograniczony, a uraz jest niewielki; igła śródszpikowa jest długa i Istnieją różne kształty krawędzi i narożników, osadzone w jamie szpikowej, mogą osiągnąć niezawodne mocowanie wewnętrzne, mogą uniknąć wystąpienia obrotu, przesunięcia bocznego i przesunięcia kątowego. Jego wady to: wymaga określonego sprzętu, a jego obsługa jest bardziej skomplikowana. Igły śródszpikowe służą do naprawy złamań kości długich, jak przy użyciu trzonu do przejścia przez dwie rurki bambusowe. Jeśli zewnętrzna średnica igły śródszpikowej jest równa wewnętrznej średnicy długiej kości, efekt mocowania jest dobry, a wyrównanie i wyrównanie można stabilnie utrzymać. Złamania występują w najwęższych odcinkach długich rurkowatych kości (takich jak łokieć, środkowy promień, górna, środkowa 1/3 kości udowej, kości ramiennej i piszczeli), a igły śródszpikowe o odpowiedniej szerokości można bezpośrednio szczelnie osadzić w korze wokół jamy szpikowej. Na wewnętrznej warstwie kości przekrój igły może mieć dobry efekt elastycznego mocowania, a oba końce igły mogą być zamocowane w kości gąbczastej lub kości korowej przy wejściu igły, aby zapobiec różnym przemieszczeniom, co jest idealne. Naprawione wewnętrznie. Kiedy do złamania dochodzi w niezbyt wąskim odcinku kości długiej rurki, chociaż nie można polegać na bezpośrednim elastycznym zamocowaniu igły śródszpikowej, stabilność złamania można uzyskać poprzez ustalenie górnego, środkowego i dolnego punktu [ryc. 1]. Rodzaje igieł śródszpikowych są w kształcie śliwki, w kształcie litery V, w kształcie rombu, trójkątne i okrągłe. Proste igły śródszpikowe stosuje się do kości udowej, kości ramiennej i łokciowej, a zakrzywione igły śródszpikowe stosuje się do piszczeli i promienia [ryc. 2]. Zalety igły śródszpikowej w kształcie śliwki i litery V to mniejsze uszkodzenie jamy rdzeniastej, niewielki wzrost ciśnienia śródszpikowego podczas wkładania i kilka powikłań zatorowości tłuszczowej; jednocześnie przekrój tych dwóch igieł ma silne mocowanie elastyczne i może być ciasny. Osadzony w jamie szpikowej skutecznie zapobiega obracaniu się złamania, dlatego jest częściej stosowany klinicznie, zwłaszcza w kształcie kwiatu śliwki. Okrągłe igły są używane tylko do krótkich kości rurkowych, takich jak śródręcza, rzepki itp. Stałe gwoździe śródszpikowe zostały odrzucone z powodu poważnego uszkodzenia szpiku kostnego.