Choroba Peyroniego

Włókniste włóknienie prącia prącia (zwane dalej chorobą Peyroniego) jest zwłóknieniem między ciałem jamistym prącia a białą błoną. Pojedyncze lub kilka zmian pojawia się na jamistym ciele prącia. Francois de La Peyronie opisał cechy włóknistego próchnicy w jamie ustnej w swojej rozprawie w 1743 roku i dlatego został nazwany chorobą Peyronie. Choroba Peyroniego znana jest również jako stwardnienie prącia, włókniakowatość prącia i twardzina skóry. Choroba charakteryzuje się uszkodzeniem białej błony jamistego ciała prącia. Podczas erekcji prącie jest zgięte w stronę uszkodzoną, co może być związane z wieloma drobnymi urazami prącia, ale dokładna przyczyna nie jest znana. Uszkodzenie zlokalizowano w tkance łącznej plastra miodu między jamistym ciałem prącia a białą błoną.W początkowej fazie mikroskopu limfocyty i komórki plazmatyczne infiltrowały wokół naczyń krwionośnych warstwy tkanki łącznej, a następnie w pobliżu ciał jamistych prącia powstały blaszki kolagenowe.