Odpływ z prawej komory

Tetralogia Fallota jest jedną z najczęstszych wrodzonych wad serca. 3,6 niemowląt z tym schorzeniem występuje co 10 000 urodzeń, co stanowi 12–14% wrodzonych trzewi, a pierwsze w siniczych deformacjach serca Bit, stanowiący od 50% do 90%. W 1988 r. Fallot dokonał kompleksowego opracowania czterech profili choroby i cech klinicznych choroby, dlatego nazwał ją tetralogią Fallota. W 1944 r. Blalock po raz pierwszy zastosował zabieg zastawki w celu zespolenia tętnicy podobojczykowej z płucami w celu zmniejszenia sinicy. W 1954 roku Lillehei po raz pierwszy odniósł sukces w sercu kontrolowanego przepływu krwi i bezpośredniej tetralogii Fallota. Dwie główne nieprawidłowości anatomiczne tetradu, zwężenie odpływu z prawej komory i wada przegrody międzykomorowej są dość zmienne. Przewód odpływowy prawej komory: Zwężenie odpływu prawej komory może znajdować się w lejku, zastawce płucnej, pierścieniu płucnym, pniu tętnicy płucnej lub gałęzi tętnicy płucnej, aw niektórych przypadkach zwężenie może wystąpić w dwóch miejscach.