Zatrzymanie akcji serca u dzieci i resuscytacja krążeniowo-oddechowa

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (CPR) odnosi się do stosowania medycyny ratunkowej w celu przywrócenia przerwanych funkcji oddechowych i krążenia. Jest to najważniejszy i krytyczny środek ratunkowy w technologii ratunkowej. Zatrzymanie krążenia i zatrzymanie oddechu często powodują się nawzajem i powodują jednocześnie, więc prace ratownicze muszą zadbać o jedno i drugie jednocześnie, w przeciwnym razie odzyskanie będzie trudne. Ostatecznym celem resuscytacji krążeniowo-oddechowej jest nie tylko odbudowa oddychania i krążenia, ale także utrzymanie funkcji komórek mózgowych bez opuszczania następstw układu nerwowego i zagwarantowania wartości przeżycia. Wraz z pogłębiającym się zrozumieniem znaczenia ochrony funkcji mózgu i resuscytacji mózgowej, bardziej odpowiednie jest nazywanie całego procesu resuscytacji krążeniowo-płucną resuscytacją mózgową (CPCR). Kryteria sukcesu resuscytacji krążeniowo-oddechowej u dzieci były następujące: funkcja sercowo-płucna powróciła do stanu sprzed choroby, brak drgawek, trudności z karmieniem i zaburzenia ruchów kończyn, normalna ekspresja języka i niepełnosprawność intelektualna.