Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego

Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego (IC), znane również jako wrzód Hunnera, jest rzadkim, szczególnym rodzajem autoimmunologicznego przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego, które często występuje u kobiet w średnim wieku. Charakteryzuje się głównie zwłóknieniem ściany pęcherza i towarzyszy mu Zmniejsza się pojemność pęcherza, a główne objawy to częste oddawanie moczu, pilność i ból w okolicy pęcherza. Objawia się to jako bolesna choroba pęcherza z objawami trwającymi dłużej niż 1 rok. Zmiany dotyczą całego pęcherza, a błona śluzowa jest obrzęknięta, przekrwiona i mogą wystąpić pęknięcia lub owrzodzenia, które często znajdują się na przedniej ścianie i górnej części pęcherza. Choroba zwykle trwa od 3 do 5 lat, a typową manifestacją jest to, że choroba zaczyna się szybko rozwijać, a następnie szybko się stabilizuje, nawet jeśli nie jest wykonywane żadne leczenie i nie następuje wyraźne pogorszenie.