Rozedma płuc u osób starszych

Rozedma płuc jest nadmiernym napompowaniem dystalnej części końcowych oskrzeli (w tym oskrzeli oddechowych, przewodów pęcherzykowych, pęcherzyków pęcherzykowych i pęcherzyków płucnych), wraz ze zniszczeniem ściany wnęki powietrznej. W 1987 r. Amerykańskie Towarzystwo Klatki Piersiowej (ATS) zrewidowało definicję rozedmy płuc: „nieodwracalne rozszerzenie dystalnego końca oskrzeli z uszkodzeniem ściany pęcherzykowej, ale bez widocznego zwłóknienia”. Podstawową cechą rozedmy płuc jest nadmierne napompowanie tkanki płucnej i niedrożność przepływu powietrza w części wentylowanej, dlatego nazywa się to „obturacyjną rozedmą płuc”.