Przerostowa kardiomiopatia obturacyjna

Przerostowa kardiomiopatia obturacyjna była kiedyś nazywana podaortalną niedrożnością mięśni. Davies poinformował w 1952 r., Że pięcioro z dziewięciu rodzeństwa cierpiało na tę chorobę, a trzy z nich zmarło nagle. Teare opisał przerost przegrody międzykomorowej w 1958 r., Który był znacznie grubszy niż wolna ściana lewej komory. Kardiomiocyty są grube i krótkie, układ jest nieuporządkowany, a boczne połączenia między komórkami są obfite, co nazywa się asymetrycznym przerostem przegrody międzykomorowej. Jest uważany za rodzaj pierwotnej kardiomiopatii po 1960 r., Co stanowi około 20% różnych kardiomiopatii, dlatego nazywa się ją idiopatyczną kardiomiopatią obturacyjną, idiopatycznym przerostowym zwężeniem aorty lub przerostem Kardiomiopatia obturacyjna. Około 30% przypadków ma wywiad rodzinny i może mieć czynniki genetyczne. Czas wystąpienia może wynosić od niemowląt do ponad 60 lat, ale najczęstszy ma od 10 do 30 lat, co sugeruje, że może to być wrodzona wada rozwojowa lub nabyta. Od 1960 roku Goodwin, Kelly, Morrow, Brockenbrough, Braunwald, Wigle itd. Przeprowadzali chirurgiczne leczenie tej choroby.