Martwicze zapalenie powięzi

Martwicze zapalenie powięzi jest szeroko rozpowszechnioną i szybką infekcją tkanek miękkich charakteryzującą się martwicą podskórną i powięziową, której często towarzyszy ogólnoustrojowy wstrząs toksyczny. Już w 1871 r. Amerykański chirurg Josepoh Jones opisał tę chorobę jako „gangrenę szpitalną”. Fedden opisał tę chorobę w 1909 r. I nazwał ją „ostrą zgorzel zakaźną”; Mcafferty i wsp. Później nazwał tę chorobę „ropnym zapaleniem powięzi”; w 1924 r. Meleney nazwał chorobę „hemolityczną zgorzel paciorkowcową”; 1952 Wilson sugeruje, że postępująca zgorzel powierzchownych i głębokich żył pod skórą jest wspólnie określana jako ostre martwicze zapalenie powięzi. W przeciwieństwie do martwicy paciorkowców choroba ta jest mieszaną infekcją wielu bakterii, głównie bakterii tlenowych, takich jak Streptococcus pyogenes i Staphylococcus aureus. Zakażenie tą chorobą uszkadza jedynie tkankę podskórną i powięź, a tkanka mięśniowa, która nie wpływa na zakażone miejsce, jest ważną cechą.