Choroba Kimura

Choroba Kimura, znana również jako eozynofilowy hiperplastyczny chłoniak limfatyczny, jest stosunkowo rzadka klinicznie. W 1937 r. Kimm (金 显 宅) i Szeto zgłosili 7 przypadków ziarniniaka eozynofilowego na dorocznym spotkaniu Chińskiego Stowarzyszenia Medycznego; następnie w 1948 r. Japoński uczony Kimura (Kimura) i inni opublikowali raport zatytułowany „Niezwykły ziarniniak z rozrostem tkanki limfatycznej”, który później nazwał ten stan patologiczny chorobą Kimury (chorobą Kimury). Nazwa tej choroby jest bardziej myląca, na przykład „podobna do przewlekłej ziarniniakowatości z eozynofilią”, „eozynofilowa ziarniniakowa tkanka miękka”, „eozynofilowa choroba pęcherzykowa limfatyczna”, „eozynofilowy pęcherzyk limfatyczny skóry”, „Eozynofilowy ziarniniak węzłów chłonnych i tkanek miękkich”, „Eozynofilowy ziarniniak limfoblastyczny” i inne nazwy chorób. Obecnie krajową standardową nazwą jest „eozynofilowy ziarniniak limfoblastyczny”, podczas gdy literatura zachodnia i japońska używa głównie „KD”. Choroba występuje rzadko i do tej pory zgłoszono tylko 300 przypadków, głównie w literaturze dotyczącej chirurgii jamy ustnej, skóry, soczewek i radioterapii.