Zatrucie amfetaminą

Amfetamina (benhetamina, benzedryna) jest niekatechololoaminowym lekiem sympatykomimetycznym, który pobudza alfa; i beta; zakończenia nerwów adrenergicznych, stymuluje ośrodkowy układ nerwowy oraz serce i narządy oddechowe, ma podwyższone nadciśnienie, zwęża obwodowe naczynia krwionośne, pobudza serce, rozluźnia oskrzela I mięśnie jelit, rozszerzone źrenice, skurcz zwieracza pęcherza i tak dalej. Dawka terapeutyczna zmniejsza zmęczenie i wywołuje uczucie euforii. Stosuje się go klinicznie w narkolepsji, zatruciach środkami znieczulającymi i innymi ośrodkowymi inhibitorami oraz depresji. Lek podaje się z jelita lub pozajelitowo i szybko wchłania się po 1 do 2 godzin. Około 30% do 40% jest niszczonych przez deaminację w wątrobie, a pozostałe niezmienione leki są wydalane głównie z moczem. Kwaśny mocz może promować jego wydalanie. Dla osób wrażliwych na ten lek tylko 2 mg może powodować objawy zatrucia. Ogólna dawka zatrucia wynosi 15-20 mg jednocześnie, a 30 mg będzie wywoływać ciężkie reakcje. Minimalna dawka śmiertelna dla dorosłych wynosi około 250 mg, a szybkie dożylne wstrzyknięcie 120 mg może być śmiertelne. Długotrwałe stosowanie może tolerować duże dawki, a po zastosowaniu 400 do 500 mg i przeżył.