Zawał mózgu

Zawał wodny lub zawał wodny (WI) odnosi się do zawału mózgu, który występuje na styku dwóch głównych obszarów dystrybucji tętnic w mózgu i najczęściej występuje w większym połączeniu tętniczego dopływu krwi do mózgu. Różni się od zakrzepicy mózgowej i zatorowości mózgowej pod względem etiologii, patogenezy, patologii i cech klinicznych. Brzeżny zawał mózgu jest umiejscowiony głównie między obszarem dużego zaopatrzenia w krew w tętnicach korowych a małym obszarem zaopatrzenia w krew w jądrze podstawnym. Może wystąpić po jednej stronie półkuli mózgowej lub po obu stronach półkuli mózgowej, ale występuje częściej po jednej stronie klinicznie, a częstość występowania wynosi około 10% niedokrwiennej choroby naczyń mózgowych. Najczęstszą przyczyną jest spadek ciśnienia krwi spowodowany różnymi przyczynami lub niewystarczający dopływ krwi z trzonu tętniczego, co sprawia, że ​​dopływ krwi w pobliżu bliższego końca tętnicy jest akceptowalny, podczas gdy dopływ krwi w obwodowym obszarze brzegowym dystalnego końca zmniejsza się, co powoduje niedokrwienny zawał mózgu. Koncepcja zawału zlewu mózgowego została zaakceptowana przez klinicystów dopiero w ostatnich latach i stała się konsensusowym typem zawału mózgu, który jest bardziej powszechny u osób starszych w wieku powyżej 60 lat. W ostatnich latach, dzięki zastosowaniu skanów CT mózgu i badań MRI mózgu w klinice, lokalizacja i zakres zmian mogą być wyraźnie pokazane, a etiologia, patologia i charakterystyka kliniczna zmian zostały bardziej rozpoznane i są coraz bardziej doceniane przez badania kliniczne.