Wirus zapalenia wątroby typu G.
Już w 1993 r. Niektóre osoby odkryły, że oprócz wirusowego zapalenia wątroby typu A, B, C, D i E. istniały nowe wirusy zapalenia wątroby. W tym czasie nazwa ta została wstępnie nazwana „non-A, B, C, D, D i E”. (HNA-E) virus ”. Nazywa się je GBV-A i GBV-B zgodnie z różnymi sekwencjami. Wkrótce z surowicy pacjentów z HNA-E wyizolowano kolejny nowy czynnik wirusowy GBr-C. Na trzeciej międzynarodowej konferencji poświęconej wirusowemu zapaleniu wątroby typu C i pokrewnym wirusom, która odbyła się w Australii w 1995 r., Kim i Bradley poinformowali o odkryciu nowej sekwencji RNA wirusa podobnego do flawiwirusa, której sekwencja genowa jest wyższa niż w przypadku GBV-A / GBV-C I został tymczasowo nazwany wirusem zapalenia wątroby typu G (HGV). Wirus zapalenia wątroby typu G, zwany wirusem zapalenia wątroby typu G („zapalenie wątroby typu G”), jest spowodowany zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu G, a potwierdzono, że szlak przenoszenia jest przenoszony przez transfuzję krwi. Do osób podatnych należą osoby hemodializowane i służby medyczne, które kontaktują się z krwią Ludzie; Ponadto leki dożylne to kolejna ważna droga. Wśród osób zażywających narkotyki dożylnie wskaźnik wykrywania RNA wirusa zapalenia wątroby typu G w surowicy osiągnął 11,6%; kobiety w ciąży zostały zarażone wirusem zapalenia wątroby typu G, a wskaźnik przenoszenia z matki na dziecko wyniósł aż 33%. Można zauważyć, że celem zapobiegania wirusowemu zapaleniu wątroby typu G jest Utrzymuj dobrze transfuzję krwi; wczesne wykrywanie i wczesne zapobieganie.
