Jaskra neowaskularna

Jaskra neowaskularna (NVG) to obecność nowych naczyń krwionośnych na tęczówce w zajętym oku. Dopiero w XX wieku wiedza na temat NVG opierała się na anatomii dźwięku. W 1906 r. Coats opisał wyniki histologiczne niedrożności centralnej żyły siatkówki i nowych naczyń krwionośnych na tęczówce w uszkodzonym oku. W 1928 r. Salus opisał podobne nowe naczynia krwionośne na tęczówce w oczach pacjentów z cukrzycą. Na początku XX wieku, po wprowadzeniu gonioskopii do zastosowań klinicznych, Kurz uważał, że skurcz tkanki łącznej był odpowiedzialny za zamknięcie kąta przylegania. Biorąc pod uwagę, że przyczyną tej jaskry jest raczej neowaskularyzacja niż krwotok śródgałkowy, Weiss zrównał nazwę jaskry neowaskularnej w 1963 r.