Dystrofia śródbłonka rogówki Fuchsa

Dystrofia śródbłonka Fuchsa, znana również jako rogówka rogówki, jest częstym zjawiskiem, a jej częstość występowania znacznie wzrasta z wiekiem. U wielu pacjentów z kroplówką rogówki inne aspekty rogówki są prawidłowe i nie wpływają na widzenie. Zręby rogówki i obrzęk nabłonka występują u niewielkiej liczby pacjentów i mogą powodować znaczną utratę wzroku. Fuchs po raz pierwszy opisał to zjawisko kliniczne w 1910 roku, a później uznał, że jest ono związane z pierwotną dystrofią śródbłonka rogówki, a zmiany w nabłonku rogówki i zrębie są wtórne. Istnieją trzy typy kliniczne pierwotnego zmętnienia punktowego rogówki: pierwszy to szereg punktów zwyrodnienia rozproszonych za rogówką, które są częścią normalnych zmian starczych w śródbłonku; drugi typ, liczba zwyrodnień jest zwiększona, często towarzyszą plamki pigmentowe śródbłonka, fuzja Film, zwany po prostu „dystrofią śródbłonka”; trzeci typ, liczba zwyrodnień rośnie, któremu towarzyszy obrzęk rogówki, który stanowi dystrofię śródbłonka Fuchsa. Wtórne rogowacenie występuje po zapaleniu rogówki i jest charakterystyczne dla syfilitycznego zrębu rogówki.