Zaburzenia psychiczne związane ze zwyrodnieniem wątrobowo-soczewkowym

Zwyrodnienie wątrobowo-soczewkowe jest autosomalną chorobą recesywną spowodowaną spadkiem poziomu ceruloplazminy (enzymu wiążącego miedź) w osoczu. Od czasu, gdy został po raz pierwszy opisany przez Wilsona w 1912 roku, nazywa się to również chorobą Wilsona. Z powodu zaburzeń metabolizmu acetonu w organizmie choroba powoduje uszkodzenia wątroby, mózgu i innych tkanek. Cechami klinicznymi są objawy pozapiramidowe, uszkodzenie wątroby i charakterystyczne pigmentowane pierścienie rogówki, którym często towarzyszą zaburzenia psychiczne w różnym stopniu. Wiek początku choroby to okres od dojrzewania do dorosłości, a około połowa pacjentów ma od 20 do 30 lat. Ponieważ często towarzyszą mu objawy psychiczne, łatwo można błędnie rozpoznać jako pierwotne zaburzenie psychiczne. Choroba postępuje nieprzerwanie, a większość z nich ma złe rokowanie.