Choroba Whipple

Po raz pierwszy został zgłoszony przez Whipple w 1907 roku. W 1949 roku Black-Schaffer wybarwił PAS i znalazł substancje PAS-dodatnie w makrofagach w jelicie cienkim pacjentów. W 1960 r. Cohen i wsp. Badali za pomocą mikroskopii elektronowej, że sierpowate cząstki w makrofagach składają się z bakterii; patogen miał kształt pręta o szerokości 0,2 μm i długości 1,5-2,5 μm, co nazywa się prątkami Whipple. Patogeny atakują doustnie i mogą atakować różne narządy w organizmie Po długotrwałym antybiotykoterapii pacjenci mogą zostać wyleczeni, a prątki stopniowo znikają. Uważa się, że choroba jest związana z infekcją Whipple, ale nie została jednoznacznie zidentyfikowana i nie została przekształcona w model zwierzęcy.