Napadowy zespół narkolepsji

Zespół napadowego letargu, znany również jako zespół Kleine-Leine (KLS), jest rzadkim zespołem. W 1925 r. Kleine zgłosiła grupę pacjentów, z których wszyscy byli młodymi mężczyznami, a kiedy zachorowali, nie spali przez cały czas, z wyjątkiem jedzenia i oddawania moczu. Pacjenta można również obudzić podczas snu, a on sam może wstać, aby oddać mocz, ale gdy się obudzi, musi natychmiast zjeść, a gdy je, je niesamowitą ilość. Jedna osoba zjada zaledwie 2–3 kilogramy dziennie i aż 5 ~ 6 funtów jedzenia. Zapytany, dlaczego tak dużo zjadł, pacjent odpowiedział bez wahania: ldquo; Głodny. rdquo; Jeśli nie dasz czegoś do jedzenia, będziesz hałasować, a nawet karcić. W 1936 r. Levin odkrył, że ci pacjenci mieli szczególny patologiczny głód, dlatego Levin nazwał tę chorobę okresowym syndromem głodowo-patologicznym. Gritchley i Hoffman również zgłosili dwa przypadki w 1924 roku i nazwali chorobę zespołem Kleine-Levina, znanym również jako zespół letarg-bulimia. Chiny również zgłosiły tę chorobę w ostatnich latach.