Zerwanie więzadła pobocznego przyśrodkowego kolana

Więzadło jest ważnym czynnikiem statycznej stabilności stawu kolanowego, a jego główną funkcją jest ograniczenie kierowania efektem. Kiedy naprężenie więzadła przekracza jego granicę plastyczności, co jest oznaką całkowitego zerwania, często jest to rana szarpana, która może nadal utrzymywać ogólną ciągłość morfologiczną, ale traci napięcie, gdy zachowuje stabilność stawu i wykazuje niestabilność pionową. Jeśli przemoc jest silna i dochodzi do ekstremalnego przemieszczenia stawu kolanowego, ciągłość morfologii więzadła może zostać utracona, całkowicie złamana, a często objawiona jako niestabilność złożona. W ostrym stadium staw kolanowy pacjenta jest obrzęknięty i bolesny, mięśnie ochronne są napięte, objawy pozytywne są trudne do wykrycia, a wczesna diagnoza jest trudna; pacjenci z zaawansowanymi stadiami często wykazują różne stopnie niestabilności kolana, niestabilne stawy kolanowe są podatne na powtarzające się urazy, łąkotki i Naciski ścinające na wzrost chrząstki stawowej, powodujące uszkodzenie łąkotki, nasilające zwyrodnienie chrząstki stawowej i wtórne pourazowe zapalenie stawów. Chociaż istnieje wiele metod późnej odbudowy więzadła, a długoterminowe efekty są dobre lub złe, nie mogą one w pełni przywrócić anatomicznych i fizjologicznych funkcji pierwotnego więzadła. Dlatego bardzo ważne jest wczesne diagnozowanie i leczenie uszkodzenia więzadła kolana.