Uszkodzenie więzadła pobocznego podnóżkowego stawu śródręczno-paliczkowego kciuka

Najczęstszym urazem więzadła ręki jest uszkodzenie więzadła łokciowego pobocznego stawu śródręczno-paliczkowego kciuka, co często powoduje utratę siły kciuka i palca oraz zdolność ścisłego ściskania. W 1961 r. Weller potwierdził, że jest to szczególnie powszechna kontuzja podczas jazdy na nartach. Dane Cantero, Reill i Karutz wyniosły 53% i 57% z powodu jazdy na nartach, dlatego też kontuzja ta jest również nazywana kciukiem narciarskim. Staw śródręczno-paliczkowy kciuka jest pojedynczym stawem zawiasowym o średnim zgięciu i przedłużeniu od 10º do 60º. Oś obrotu stawu jest mimośrodowa, a po obu stronach torebki stawowej znajdują się dwa silne boczne więzadła boczne w celu wzmocnienia więzadła pobocznego i imadła. Więzadła w celu utrzymania pasywnej stabilności stawów. Więzadło boczne przemieszcza się od grzbietowej zewnętrznej strony małej głowy pierwszego śródręcza do strony dalekiej dłoni. Zatrzymuje się w bocznym guzku bliższej falangi. Ma szerokość 4-8 mm i grubość 12-14 mm. Może wytrzymać siły zewnętrzne 30-40 kg. Więzadło poboczne uboczne zaczyna się od strony wolarowej propriolateralnego więzadła pobocznego na 1. kłykciu śródręcza, częściowo nad paliczkiem volar, do chrząstki włóknistej i jest napięte, gdy staw jest wyprostowany.