Amyloidoza płucna

Amyloidoza odnosi się do grupy zespołów klinicznych o różnych objawach, których wspólną cechą jest to, że wszystkie mają pozakomórkowe złogi amyloidowe. Virchow po raz pierwszy nazwał chorobę amyloidozą w 1854 roku. Wynika to z faktu, że osadzony amyloid wykazuje podobną reakcję barwienia jak skrobia, gdy napotyka jod i kwas siarkowy, i wykazuje amorficzną jednorodność pod mikroskopem świetlnym. Yihong. Amyloidy różnych białek mają ten sam kształt i są wybarwione czerwienią Kongo i wykazują specyficzne zielone lub żółte dwójłomne ciała pod polaryzatorami. Odkładanie amyloidu może powodować zanik komórek miąższu, zakłócać mechaniczną funkcję narządu lub wpływać na zwężenie naczyń i powodować krwawienie. Amyloidoza może atakować wiele lub pojedyncze narządy i może być zaangażowana we wszystkie części układu oddechowego. Rozległe odkładanie się amyloidu na języku może powodować obturacyjny zaburzenie oddychania podczas snu; odkładanie się na tchawiczo-oskrzelowe może powodować niedrożność lub krwawienie; rozproszone odkładanie się śródmiąższowego płuca może powodować zaburzenia wentylacji i niewydolność oddechową; odkładanie opłucnej lub przepony może powodować Wysięk opłucnowy lub osłabienie mięśni oddechowych.