Nadczynność przytarczyc

Nadczynność przytarczyc można podzielić na cztery typy: pierwotny, wtórny, trzeciorzędowy i pseudo. Pierwotny jest spowodowany nadmierną syntezą i wydzielaniem hormonu przytarczyc (PTH) spowodowaną zmianą gruczołu przytarczycznego (guz lub przerost), a poprzez wpływ na kość i nerkę prowadzi do hiperkalcemii i hipofosfatemii. Cechami klinicznymi są nawracające kamienie nerkowe, wrzody trawienne, zmiany psychiczne i rozległa resorpcja kości. W ostatnich latach wielu pacjentów znaleziono na czas ze względu na rutynowe oznaczanie wapnia w surowicy. U tych pacjentów często występują bezobjawowe objawy, z wyjątkiem hiperkalcemii i zwiększonego stężenia PTH w surowicy. Wtórna nadczynność przytarczyc jest spowodowana hipokalcemią z różnych przyczyn. Stymuluje gruczoły przytarczyczne do rozrostu i przerostu, powodując nadmierne wydzielanie PTH. Często występuje w niewydolności nerek, osteomalacji, złym wchłanianiu jelita cienkiego i Niedobór witaminy D i choroby takie jak zaburzenia hydroksylacji. Na podstawie wtórnej nadczynności przytarczyc, z powodu trwałej stymulacji gruczołów, część tkanki proliferacyjnej jest przekształcana w gruczolaki, które wydzielają zbyt dużo PTH autonomicznie, co nazywa się potrójną nadczynnością przytarczyc, co jest rzadkie w praktyce klinicznej. Pseudopatopatia odnosi się do niektórych nowotworów złośliwych (takich jak nowotwory płuc, wątroby, nerek i jajników), które wydzielają peptydy podobne do PTH i powodują hiperkalcemię, zwaną hiperkalcemią z guzami.