Syndrom brązowego niemowlęcia

Zespół brązowego dziecka jest powikłaniem terapii światłem. W 1972 r. Kopeman po raz pierwszy zgłosił przypadek wcześniaka (masa ciała 1474 g) 4 dni po urodzeniu, ponieważ stężenie bilirubiny w surowicy osiągnęło 359,1 μmol / l (21 mg%), a bezpośrednia bilirubina wynosiła 137 μmol / l (8,0 mg%). U dzieci z żółtaczką, 48 godzin po fototerapii, skóra dziecka była szaro-brązowa, surowica i mocz miały podobny kolor, i nazwano to zespołem „brązowym” niemowlęcia.