Zatorowość nerek

Miażdżyca nerek Miażdżyca nerek Zespół kliniczny obejmuje szybki lub powolny spadek czynności nerek w zależności od ilości miażdżycowych niedrożności tętnic nerkowych. Częstość występowania zatorowości nerkowej wzrasta z wiekiem. Najważniejszym nie-kardiogennym zatorem nerkowym jest pęknięty miażdżyca aorty. Miażdżyca nerek może wystąpić spontanicznie podczas rozlanej erozyjnej miażdżycy tętnic lub wtórnie do chirurgii naczyniowej, angioplastyki lub angiografii. Miażdżyca nerek jest zazwyczaj nierozprężalna i ma nieregularny kształt, i częściej powodują niepełne zamknięcie z wtórnym zanikiem niedokrwiennym niż zawałem nerki. Reakcje na ciało obce często występują natychmiast, powodując rozrost błony wewnętrznej, tworzenie się i rozrost komórek olbrzymich oraz dalsze zwężenie światła naczynia. Reakcje patologiczne mogą przyczyniać się do postępującego pogorszenia czynności nerek, często 3–8 tygodni po zatorowości.