Echokardiografia dwuwymiarowa

Echokardiografia dwuwymiarowa jest również nazywana echokardiografią przekrojową (skrót od echokardiografii dwuwymiarowej), która w skrócie jest określana jako ultradźwięk dwuwymiarowy. Potrafi wyraźnie, intuicyjnie iw czasie rzeczywistym wyświetlać kształt, położenie przestrzenne i ciągły związek różnych struktur serca, co stanowi podstawową metodę kontroli. Echokardiografia jest szeroko stosowana jako nieinwazyjne badanie chorób serca. Echokardiografia w trybie M może rejestrować tylko jednowymiarowe obrazy struktury serca i dlatego jest ograniczona. Obrazowanie serca w czasie rzeczywistym - dwuwymiarowa echokardiografia pokonuje ograniczenia typu M i jest bardziej odpowiednia do oceny nieprawidłowych skurczów serca i oceny funkcji komorowej. Kiedy do badania serca stosuje się dwuwymiarową echokardiografię, zasadniczo stosuje się trzy wzajemnie prostopadłe płaszczyzny, które są nazywane przekrojem wzdłużnej osi, przekrojem krótkiej osi i czterokomorowym przekrojem serca. Podstawowy dwuwymiarowy odcinek echokardiograficzny 1. Długi odcinek lewej komory okołokomorowej; 2. Poziomy odcinek krótkiej osi zastawki kulszowej; 3. Czterokomorowy odcinek guzka; 4. Czterokomorowy odcinek podkrakcji. Echokardiografia dwuwymiarowa stanowi podstawę do opracowania różnych rodzajów echokardiografii, natomiast echokardiografia wzmocniona kontrastem i echokardiografia przezprzełykowa musi opierać się na dwuwymiarowych obrazach echokardiograficznych. Może pokazywać strukturę uszkodzenia, relację sąsiedztwa i dynamiczne zmiany dużych naczyń serca z różnych kierunków w dwóch wymiarach Jest to podstawowa metoda badania ultrasonograficznego serca i nadaje się do badania różnych rodzajów chorób sercowo-naczyniowych.