Zespół przewodu promieniowego

Już w 1883 roku niektórzy sądzili, że uwięzienie nerwu promieniowego lub gałęzi nerwu promieniowego może być jedną z przyczyn łokcia tenisowego. W 1905 roku Guillain opisał przypadek, w którym muzyk wiatrowy spowodował niedrożność nerwu międzykostnego tylnego z powodu powtarzającego się supinacji i wymowy przedramienia. W przyszłości klinicznie zgłaszano przypadki tylnego uwięzienia nerwu międzykostnego. Tętniaki, guzy i złamania łokcia są uważane za przyczynę uwięzienia nerwu międzykostnego tylnego. Jednak od wielu lat łokieć tenisowy jest główną diagnozą bólu w bliższym zewnętrznym przedramieniu. W 1956 r. Michele i Krueger opisali objawy kliniczne zespołu radialnego pronatora. W 1960 r. Donieśli także o klinicznej skuteczności uwalniania bliższej pronacji mięśni w leczeniu opornego łokcia tenisowego. W 1972 r. Roles i Maudsley zaproponowali koncepcję zespołu radialnego tunelu i przeanalizowali obszar anatomiczny, cechy strukturalne, nerwy, które mogą utknąć oraz przyczyny łokcia tenisowego. W 1979 r. Werner i Lister po raz pierwszy potwierdzili związek między uwięzieniem kanału promieniowego a bólem w łokciu bocznym i bliższym przedramieniu, przedstawiając szczegółowe dane po raz pierwszy, i wysunęli punkty identyfikacji z zewnętrznym nadkłykciem kości ramiennej i połączeniem z łokciem tenisowym. W ostatnich latach, wraz z ciągłym pogłębianiem badań nad zespołem przewodów promieniowych, zrozumienie zostało udoskonalone.