Przeciwciało antymitochondrialne

Przeciwciało antymitochondrialne (AMA) zostało odkryte przez Maokey w 1958 r. Po raz pierwszy w surowicy pacjentów z pierwotną marskością żółciową (PBC) i jest autoprzeciwciałem bez swoistości narządowej ani gatunkowej. Badanie wykazało, że AMA występuje również u pacjentów z innymi chorobami autoimmunologicznymi. Docelowymi antygenami AMA są różnorodne białka na błonie mitochondrialnej, a ich składniki są złożone, znane są składniki M1 do M99. M1 jest kardiolipiną zewnętrznej błony mitochondriów; M2 jest głównym składnikiem odpowiedzi AMA w surowicy pacjentów z PBC, a jej istotą jest kompleks dehydrogenazy pirogronianowej i alfa-kwasokwasu na wewnętrznej błonie mitochondriów; esencja M3 Nie jest jasne; M4 jest oksydazą siarczynową; M5 jest białkiem o masie 65 kD; właściwości M6, M7 i M8 są nieznane; M9 jest fosforylazą glikogenową.