Wentylacja płuc

Wentylacja płuc odnosi się do ilości gazu wchodzącego i wychodzącego z płuc na jednostkę czasu. Ogólnie odnosi się do dynamicznej pojemności płuc, która odzwierciedla funkcję wentylacyjną płuc. Wentylację płuc można podzielić na wentylację minutową, maksymalną wentylację, nieskuteczną objętość jamy i objętość pęcherzyków płucnych. Minutowa wentylacja odnosi się do iloczynu objętości oddechowej i częstotliwości oddychania objętości powietrza wdychanego lub wydychanego przez płuca na minutę. Klinicznie obserwuje się, że u niektórych pacjentów z płytkim oddychaniem występuje hipowentylacja i niedotlenienie. Podczas ratowania pacjenta, którego oddech nagle się zatrzymał, stosuje się sztuczną wentylację w celu rozszerzenia i zwężenia klatki piersiowej pacjenta w celu utrzymania wentylacji płuc. Należy jednak uważać, aby nie używać zbyt dużej siły, aby zapobiec uszkodzeniu żeber, ale także zwracać uwagę na amplitudę, aby wentylacja pęcherzykowa osiągała wystarczające wyniki.