Utrata widzenia kolorów

Zgodnie z teorią trzech podstawowych kolorów utrata dyskryminacji jednego koloru nazywa się dichroizmem, a utratę dyskryminacji koloru czerwonego nazywa się ślepotą czerwoną. Czerwony koniec spektrum tej osoby ulega skróceniu, a wrażliwość na czerwony kolor widma jest zmniejszona. Jako ciemny kolor kieruje czerwonym światłem, często dlatego, że czerwone światło nie jest dla niego wystarczająco jasne. Utrata dyskryminacji koloru zielonego nazywa się zieloną ślepotą. Mniej ślepoty żółtej i niebieskiej. Utrata rozróżnienia kolorów między dwoma kolorami nazywana jest wizją jednokolorową, zwaną także ślepotą pełnokolorową, która dzieli się tylko na światło i ciemność. Pełną ślepotę kolorów można podzielić na typowe i nietypowe. Typowa ślepota pełnokolorowa jest również znana jako monochromatyczność komórek pręcikowych. Chociaż osoba ta ma słabą dyskryminację kolorów, jest wyjątkowo wrażliwa na nasycenie i jasność koloru. Lęka się światła i ma słabe widzenie. Młodzi ludzie mogą mieć długotrwałe Oczopląs pionowy, w polu widzenia może znajdować się mała centralna ciemna plamka, noszenie okularów przeciwsłonecznych może tolerować normalne światło słoneczne, dostosowanie ciemności jest szybsze niż u normalnych ludzi, normalni ludzie potrzebują od 5 do 10 minut, a dostosowanie pełnej ślepoty barw w ciągu 1 do 2 minut Stopnia Nietypowa ślepota panchromatyczna znana jest również we wczesnej literaturze jako monochromizm stożkowy. Tacy ludzie mają „normalne” komórki stożkowe, które wykazują dobre widzenie, brak oczopląsu i światłowstrętów, adaptacja do ciemności i normalne ERG, ale Widzenie kolorów jest całkowicie utracone.