De lippen zijn vaak zwak en kunnen niet uitademen
Invoering
introductie Onderzoek van de sublinguale zenuwbeschadiging: ten eerste wordt unilaterale of bilaterale dyskinesie gevonden, gevolgd door linguale spieratrofie en fasciculatie; de lippen zijn vaak zwak en kunnen niet stikken, dat wil zeggen dat het gebruik van vingers om de neusgaten te sluiten vaak niet kan worden drumsticked, alleen Kan worden drumsticked wanneer de lippen worden ingedrukt. Het is te zien dat de sacrale parese en de zuigreflex verdwijnen. Tongspieratrofie met of zonder linguale spierfibrillatie, abnormale hersenstamreflex. Sublinguale zenuwbeschadiging is meestal verdeeld in twee soorten, namelijk centrale hypoglossale zenuwbeschadiging en perifere hypoglossale zenuwbeschadiging.
Pathogeen
Oorzaak van de ziekte
Sublinguale zenuwbeschadiging is meestal verdeeld in twee soorten, namelijk centrale hypoglossale zenuwbeschadiging en perifere hypoglossale zenuwbeschadiging. De oorzaken van de twee soorten schade zijn verschillend.
Centrale sublinguale zenuwbeschadiging
(1) bilaterale supraoptische supracondylaire en eenzijdige suprarenale linguale pees: kan worden veroorzaakt door verschillende oorzaken, maar meestal in de gevolgen van factor of aantal slagen, amyotrofe laterale sclerose, diffuse hersenen Arteriosclerose, multiple sclerose, multiple herseninfarct, syfilitische cerebrale arteritis, medullaire holte, poliomyelitis, cerebrovasculaire aandoeningen, cerebrale bloeding, cerebrale embolie, intracraniële tumor en craniocerebrale schade.
(2) sublinguale nucleaire laesies: medullaire vasculaire laesies, medullaire holte, progressieve bulbar parese; craniocerebrale misvormingen zoals schedelbasis depressie, congenitale cerebellaire tonsilla mandibulaire misvorming; metastatische carcinoom infiltratie aan de basis van de schedel (zoals nasopharyngeal carcinoom); laesies in de buurt van het foramen magnum, zoals tumoren, fracturen, meningitis, nektumoren.
2. Perifere hypoglossale zenuwbeschadiging
Vooral veroorzaakt door sublinguale zenuw perifere laesies, de meest voorkomende oorzaken zijn schedelbasisfracturen, aneurysma's, tumoren, submandibulaire verwondingen (schotwonden), cervicale dislocatie, occipitale condylefracturen, voorste occipitale perforostitis en schedelbasis of Onbedoelde of opzettelijke (zoals sublinguale zenuw- en aangezichtszenuwanastomose) letsel tijdens nekchirurgie, evenals primaire sublinguale tumor. De tekenen van perifere hypoglossale zenuwletsels waren unilateraal, behalve de linguale pees, en de rest was vergelijkbaar met de schade van de hypoglossale kern.
Onderzoeken
inspectie
Gerelateerde inspectie
Bloed routine serum complement C4
1, eenvoudige perifere hypogland zenuwbeschadiging: eenzijdige hypoglossale zenuwverlamming wanneer de ziektekant van de peespees, wanneer de tong wordt verlengd, de punt van de tong vooringenomen is naar de aangedane zijde, de zieke kant van de tongspieratrofie; beide zijden van de sublinguale zenuwverlamming, de tongspier is volledig verlamd, De tong kan niet worden uitgestrekt aan de onderkant van de mond en heeft moeite met praten en slikken.
2. Sublinguale zenuwbeschadiging (bulbaire parese) met achterste groep van hersenzenuwbeschadiging: de achterste groep van hersenzenuwen (linguale faryngeale zenuw, vaguszenuw, accessoire zenuw, sublinguale zenuw) is afkomstig van de medulla oblongata, en de relatie is heel nauw. Medullaire zenuw. Wanneer de centrale sublinguale zenuwbeschadiging (nucleaire en supra-nucleaire) en de perifere sublinguale zenuw van de schedelbasis worden gecombineerd met de cerebrale zenuwbeschadiging, wordt deze vaak gecombineerd met de klinische manifestaties van de medullaire gerelateerde laesies en de medullaire verlamming De vorm lijkt een van de meest voorkomende en dominante soorten hypoglossale zenuwbeschadiging te zijn.
Diagnose
Differentiële diagnose
1. Maak correct onderscheid tussen bulbaire parese en eenvoudige perifere hypoglossale zenuwbeschadiging en bepaal de locatie en het type hypoglossale zenuwbeschadiging.
(1) Medullaire verlamming: het belangrijkste verschil tussen echte bulbar parese en pseudobulbar verlamming:
1 Geen spieratrofie, fasciculatie en elektrische verplaatsingsreactie, vooral met of zonder atrofie van de tongspier, hebben een belangrijke klinische betekenis voor differentiële diagnose.
2 De vrijwillige beweging van de aangetaste spieren is verlamd, terwijl de reflexbeweging gedomineerd door de medulla langwerpig is. In het bijzonder zijn de gezichtsspieren die worden gebruikt voor grijnzen en tandbewegingen verlamd, maar er zijn nog steeds sterke huilende en sterke lachbewegingen, en ze kunnen nog steeds slikken en hebben nog steeds misselijkheidssymptomen. De belangrijkste prestatie is dysfonie, en het is duidelijker dan dysfagie.In het algemeen is het niet gemakkelijk te slikken. Als er problemen zijn met slikken, komt dit vooral omdat het voedsel niet naar de achterkant van de mond kan worden verplaatst.
3 hyperthyreoïdie van de hersenstam: omdat pseudobulbar-verlamming een verlamming van de bovenste motorneuronen is, kan er een verscheidenheid aan hersenstamreflexen (reflectiecentrum in de hersenstam zijn) hyperthyreoïdie; hersenstamreflex in de echte medullaire verlamming afgenomen of verdwenen. Hersenstamreflexen zijn onder meer:
(2) eenvoudige perifere hypoglossale zenuwbeschadiging: één kant van de hypoglossale zenuwverlamming, de tong is bevooroordeeld naar de ziektekant, de aangetaste kant van de tongspieratrofie, en vaak vergezeld door spierfibrilleren; slikken en uitspraak in het algemeen geen probleem. Wanneer de bilaterale sublinguale zenuwen verlamd zijn, treedt een volledige gevoelloosheid van de tong op en kan de tong niet bewegen aan de onderkant van de mond, wat resulteert in problemen met eten en slikken, dysfonie, vooral wanneer de tong klinkt.
