podstawowe białko mieliny płynu mózgowo-rdzeniowego

Kiedy ośrodkowy układ nerwowy rozwija zmiany (takie jak infekcja, zapalenie, guz, uraz, krwotok, obrzęk itp.), Składniki chemiczne w płynie mózgowo-rdzeniowym mogą ulec zmianie i mogą być stosowane jako diagnoza kliniczna i leczenie poprzez pomiar zmian niektórych składników chemicznych w płynie mózgowo-rdzeniowym. Podstawa obserwacji choroby i rokowań. Jedną z nich są zmiany składu białek płynu mózgowo-rdzeniowego. Podstawowe informacje Klasyfikacja specjalistyczna: klasyfikacja egzaminacyjna: badanie płynu mózgowo-rdzeniowego Obowiązująca płeć: czy mężczyźni i kobiety stosują post: post Wyniki analizy: Poniżej normy: Brak istotnych informacji. Wartość normalna: Białko podstawowe mieliny w płynie mózgowo-rdzeniowym: 0,55–1,83 μg / l Powyżej normalnego: Stwierdzone u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym (MS), wirusowym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych (sporadyczne zapalenie mózgu), MBP znacznie wzrosło po ostrym uszkodzeniu czaszkowo-mózgowym. Negatywne: Pozytywne: Wskazówki: Po ostrym urazie czaszkowo-mózgowym MBP w płynie mózgowo-rdzeniowym jest znacznie wyższy niż normalnie, więc MBP jest wykrywany wcześnie, a CSF ma wartość kliniczną w porównaniu z krwią. Wartość normalna Od 0,55 do 1,83 μg / l. Znaczenie kliniczne Pozytywne (> 2,46 μg / L) stwardnienie rozsiane (MS), wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (sporadyczne zapalenie mózgu). Pozytywnymi wynikami mogą być choroby: stwardnienie rozsiane, sporadyczne zapalenie mózgu, względy wirusowego zapalenia opon mózgowych Po ostrym urazie czaszkowo-mózgowym MBP w płynie mózgowo-rdzeniowym jest znacznie wyższy niż normalnie, więc MBP jest wykrywany wcześnie, a CSF ma wartość kliniczną w porównaniu z krwią. Proces kontroli Metoda podzielona jest na trzy etapy, a mianowicie reakcję antygen-przeciwciało, rozdział B i F oraz oznaczenie radioaktywności. (1) Reakcja antygenu z przeciwciałem: Próbka (antygen nieznakowany), znakowany antygen i surowica odpornościowa są kolejno dozowane do małej probówki i pozostawione w temperaturze pokojowej (15–30 ° C) na 24 godziny, aby w pełni konkurować o wiązanie. (2) Rozdzielanie B i F: Istnieją różne techniki rozdzielania i powszechnie stosuje się metodę strącania. Metoda 1-sekundowego strącania przeciwciała: znana również jako metoda diabody, po tym, jak badany antygen specyficznie reaguje z pierwszym przeciwciałem, dodaje się odpowiednie drugie przeciwciało, tak że powstały kompleks antygen-pierwsze przeciwciało-drugie przeciwciało jest współstrącany. Znakowany antygen B jest oddzielany od wolnego antygenu F przez wirowanie. Ta metoda to precypitacja, całkowite oddzielenie, niskie niespecyficzne wiązanie. Jednak ilość drugiego przeciwciała jest duża, a koszt jest wysoki. Ponadto stężenie próbki oraz obecność lub brak antykoagulantu mogą w pewnym stopniu wpływać na wyniki. 2 Metoda strącania glikolu polietylenowego (PEG): białko znajduje się w punkcie izoelektrycznym, a warstwa hydratacyjna jest niszczona, co powoduje wytrącanie białka. Zaletą tej metody jest to, że PEG jest dogodny do przygotowania, niedrogi i szybki do oddzielenia. Wadą jest to, że istnieje wiele niespecyficznych osadów, a rozdział jest niepełny. 3 Druga metoda wytrącania przeciwciał i glikolu polietylenowego: Metoda ta ma nie tylko zaletę szybkiego wytrącania metodą PEG, ale także utrzymuje efekt specyficznego wytrącania drugiego przeciwciała, zmniejsza ilość drugiego przeciwciała i zmniejsza stężenie PEG, dzięki czemu wytrąca się niespecyficznie Zredukowany materiał. 4 Metoda adsorpcji węgla aktywnego: wolna część małych cząsteczek jest adsorbowana przez aktywność powierzchniową węgla aktywnego. Na przykład warstwę dekstranu powleka się na powierzchni węgla aktywnego, aby utworzyć siatkę o określonej średnicy porów na powierzchni, umożliwiając w ten sposób ucieczkę małych cząsteczek wolnego antygenu lub haptenu i ich adsorpcję, podczas gdy kompleks makrocząsteczkowy jest wykluczony. Po przereagowaniu antygenu i przeciwciała dodaje się węgiel aktywowany dekstranem i pozostawia na 5 do 10 minut, tak aby wolny antygen został zaadsorbowany na cząstkach węgla aktywnego, a cząsteczki wytrąciły się przez wirowanie, a supernatant zawiera znakowany antygen. (3) Oznaczanie radioaktywności: Po rozdzieleniu B i F można zmierzyć radioaktywność. Istnieją dwa rodzaje przyrządów pomiarowych: ciekły licznik scyntylacyjny (pomiar promieni beta) i kryształowy licznik scyntylacyjny (pomiar promieni gamma). Jednostką zliczania jest liczba impulsów elektrycznych wysyłanych przez detektor w jednostkach cpm (liczba impulsów / min). Krzywa standardowa jest wymagana dla każdego pomiaru, a różne stężenia standardowego antygenu są wykreślane na odciętej, a odpowiednia zmierzona radioaktywność jest wykreślana na rzędnej. Radioaktywność może być opcjonalnie B lub F, i można również zastosować obliczone wartości B / B + F, B / F lub B / B0. Próbki należy oznaczać podwójnie, pobierać średnią wartość, a odpowiadające stężenie antygenu wykrywa się na krzywej standardowej. Nie nadaje się dla tłumu 1. W przypadku oczywistego obrzęku brodawczaka lub porażenia mózgowego przeciwwskazania są przeciwwskazane. 2. Pacjenci będący w stanie szoku, wyczerpania lub zagrożenia oraz miejscowe stany zapalne skóry oraz zmiany w tylnym dole czaszki są przeciwwskazane. Działania niepożądane i ryzyko Jeśli podczas nakłucia u pacjenta występują objawy takie jak oddychanie, puls lub nieprawidłowe kolory, należy natychmiast przerwać operację i odpowiednio sobie z tym poradzić.