osłabienie mięśni krtani
Wprowadzenie
Wprowadzenie Głos nie jest głośny, głos przecieka, śpiewa i śpiewa, mowa nie może trwać, wielojęzyczny jest głupi; kontrola jest skracana, gdy dźwięk jest słyszalny, zakres dźwięku jest wąski, struny głosowe są słabe po obu stronach, a zamknięcie jest niepełne, co jest słabością mięśnia krtani. Częściej u starszych pacjentów z niewydolnością nerek i przepracowaniem głosu, głównie z powodu braku qi, naprężenia mięśni krtani, innych niż miastenia lub porażenie nerwów. Niewydolność strun głosowych odnosi się do choroby, w której mięśnie krtani nie są w stanie wywołać hipokinetycznej dyskretnej czynności głośni podczas wokalizacji, a także osłabienia mięśni krtani i zmęczenia głosu.
Patogen
Przyczyna
Powodem jest to, że nadmierne użycie dźwięku powoduje, że nadwyrężenie gardła wymawia mięśnie, zwłaszcza mięśnie paznokci. Zmuszanie głośnego głosu przez długi czas zwiększy aktywność mięśni krtani, powodując zmęczenie głosu, a osoby starsze są również podatne na tę chorobę, a czynniki psychiczne mogą powodować tę chorobę. Niewydolność strun głosowych odnosi się do choroby, w której mięśnie krtani nie są w stanie wywołać hipokinetycznej dyskretnej czynności głośni podczas wokalizacji, a także osłabienia mięśni krtani i zmęczenia głosu. Może powodować wystąpienie tej choroby.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Oznaczanie napięcia mięśni oddechowych, test oddechowy, test wysiłkowy oddechowy
Pacjenci często narzekają, że są podatni na zmęczenie, lub gdy mają głos, są bolesni i słabi, a ich głosy są ochrypłe.
Pośrednia laryngoskopia i laryngoskopia włóknista wykazały, że aktywność dwustronnego struny głosowej została osłabiona, napięcie mięśni struny głosowej zostało zmniejszone, a szczelina typu wahadłowego była widoczna po zamknięciu. Niewydolność strun głosowych odnosi się do choroby, w której mięśnie krtani nie są zdolne do wywołania hipokinetycznej dyskretności głośni podczas wokalizacji, jest to również osłabienie mięśni krtani i zmęczenie głosu. Zaleca się połączenie powyższych objawów klinicznych z laryngoskopem w celu postawienia diagnozy.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
1, miastenia: chociaż tylko niewielka część pacjentów wykazywała objawy gardła, większość z nich ma zajęcie mięśni krtani. U pacjentów leczonych słabym głosem i słabą wymową należy zastosować miastenię jako niezbędną diagnozę różnicową.
2, dyskinezy głośni: dyskinezy głośni są spowodowane różnymi przyczynami dysfunkcji ruchowej głośni, klinicznymi zaburzeniami głosu jako głównym objawem pewnego rodzaju choroby. Można podzielić na neurologiczne, mięśniowe, stawowe i funkcjonalne.
