Zanik kości pęcherzykowej

Kość zębodołowa: Kość zębodołowa to część kości szczęki otaczająca korzeń zęba i ściśle związana z korzeniem więzadłem przyzębia. Gniazdo kostne, w którym znajduje się korzeń, nazywa się gniazdem pęcherzykowym. Więzadło zębodołowe i więzadło przyzębia podtrzymują i naprawiają zęby. Kość wyrostka zębodołowego jest jedyną specjalną częścią ludzkiego układu kostnego, ponieważ kość wyrostka zębodołowego jest występem bez szpiku kostnego. Kiedy rozwija się ludzki układ kostny, kość wyrostka zębodołowego zasadniczo zależy od otaczającej go tkanki dziąseł. Kiedy dziąsła starzeją się i kurczą, zdolność kości wyrostka zębodołowego zmniejsza się, a wyrostek kostny kurczy się i staje się krótszy. Stomatologia nazywa to „zjawiskiem resorpcji kości”. Zanik dziąseł zmniejsza siłę tego „stawu mikro-ruchowego”. Zęby zaczynają się rozluźniać, a jednocześnie kość wyrostka zębodołowego jest wchłaniana, co powoduje, że korzenie zębów stają się płytsze, a zęby dłuższe. Rzucanie Zęby drżą, odpadają, a dziąsła kurczą się. Gdy choroba przyzębia jest poważna, wpływa na rozwój dziąseł i kości, a choroba i atrofia wpływają na rozwój zębów w przyszłości.