Choroba niedoboru jodu

Choroba niedoboru jodu jest ogólnym określeniem grupy powiązanych chorób spowodowanych nieodpowiednim spożyciem jodu od rozwoju zarodka do dorosłości z powodu niedoboru jodu w środowisku naturalnym. Obejmuje wole endemiczne, kretynizm, endemiczny subkliniczny kretynizm, głuchotę prostą, poronienie, przedwczesne porody, martwe narodziny i wrodzone wady rozwojowe. Choroba jest szeroko rozpowszechniona, a choroba występuje endemicznie w około 110 krajach na całym świecie. Szacuje się, że 1,6 miliarda ludzi jest zagrożonych niedoborem jodu na całym świecie. Oprócz zamorskich prowincji, miast i regionów autonomicznych w Chinach istnieją obszary endemiczne o różnym stopniu. Szacuje się, że na obszarach z niedoborem jodu mieszka ponad 700 milionów ludzi. Jod jest niezbędnym pierwiastkiem śladowym dla ludzkiego ciała i ważnym elementem syntezy tyroksyny. Dzienne zapotrzebowanie na jod dla dorosłych wynosi 100-150ug, a WHO zaleca 140ug. Jod w ludzkim ciele pochodzi głównie z pożywienia, a niewielka jego ilość pochodzi z wody i powietrza. Chociaż ciało ludzkie zużywa tylko 10% do 20% całkowitego spożycia jodu z wody dietetycznej, jod jodu może odzwierciedlać zawartość jodu w środowisku, więc nie ma jodu zewnętrznego W warunkach żywnościowych zawartość jodu w wodzie jest często używana do pomiaru spożycia przez lokalnych mieszkańców. Choroba zwykle występuje, gdy zawartość jodu w wodzie pitnej jest mniejsza niż 5-10ug / l lub dzienne spożycie jest mniejsze niż 40ug. Zakres choroby jest związany z okresem rozwojowym ludzkiego ciała oraz stopniem i czasem trwania niedoboru jodu. Powszechnie uważa się, że niedobór jodu w okresie embrionalnym i wczesnym okresie poporodowym może powodować kretynizm i zwykłą głuchotę; podczas gdy niedobór jodu w okresie wzrostu powoduje wolę, niedoczynność tarczycy, pogorszenie rozrodczości i opóźnienie seksualne. 15 maja każdego roku przypada Narodowy Dzień Zapobiegania Niedoborom Jodu.