Przeciwciało przeciw fosfolipidom

W diagnozie układowych chorób reumatycznych termin przeciwciało antyfosfolipidowe obejmuje różne autoprzeciwciała o różnych specyficznościach. Docelowym antygenem jest ujemnie naładowany anionowy fosfolipid, taki jak kardiolipina. Ich reaktywność w surowicy pacjentów autoimmunologicznych wymaga kofaktorów (beta 2-glikoproteiny I lub apolipoproteiny H). Przeciwciała przeciw fosfolipidom mogą powodować fałszywie dodatnie odpowiedzi na testy kiły, to znaczy, że testy VDRL-dodatnie lub specyficzne dla borrelia są ujemne, a testy wiązania z dopełniaczem kardiolipiny są dodatnie. Ponadto może powodować antykoagulację tocznia, co prowadzi do przedłużonego APTT.