Przeciwciało przeciw erytrocytom

Przeciwciało przeciw erytrocytom (przeciwciało RBC) zostało po raz pierwszy opisane przez Donathta i Landsteinera w 1904 r. Jest to pierwsze autoprzeciwciało, które zostało wyjaśnione w ludzkim ciele. Są one podzielone na trzy kategorie: ciepłe przeciwciała (WAS), zimne przeciwciała przeciwko aglutyninie (CA) i przeciwciała DL. Przeciwciało może powodować autoimmunologiczną niedokrwistość hemolityczną (AHA). Test antyglobulinowy służy do wykrywania przeciwciał przeciw erytrocytom. Istnieją dwa rodzaje testów antyglobulinowych: bezpośrednie i pośrednie: bezpośrednie testy antyglobulinowe są stosowane do wykrywania przeciwciał na powierzchni czerwonych krwinek; pośrednie testy antyglobulinowe są stosowane do wykrywania wolnych przeciwciał przeciwko krwinkom czerwonym. Przeciwciała przeciw erytrocytom przeciwko SLE i idiopatycznej autoimmunologicznej niedokrwistości hemolitycznej są ciepłymi przeciwciałami, z których większość to IgG. Najczęstszym zimnym przeciwciałem jest przeciwciało IgM, a SLE z niedokrwistością hemolityczną jest związany z zimnymi przeciwciałami. Przeciwciała przeciw erytrocytom powodują niszczenie czerwonych krwinek i zmniejszają liczbę czerwonych krwinek.