Białko α1-antytrypsyny w surowicy

Α1-antytrypsyna jest glikoproteiną wytwarzaną przez hepatocyty o masie cząsteczkowej 5,6 kD i okresie półtrwania 5,6 dni Jest najważniejszym składnikiem α1-globuliny w konwencjonalnej elektroforezie białek, której biologiczną rolą jest hamowanie trypsyny i plwociny. Proteaza, hialuronidaza, plazmina, elastaza itp. Jest inhibitorem proteazy o szerokim spektrum działania. Podstawowe informacje Klasyfikacja specjalistyczna: Klasyfikacja badań trawiennych: badanie biochemiczne Obowiązująca płeć: czy mężczyźni i kobiety stosują post: post Wyniki analizy: Poniżej normy: Spadek obserwuje się głównie w dziedzicznym niedoborze α1-AT, marskości wątroby z powodu niedoboru α1-AT, oskrzeli, zwłóknieniu trzustki i tym podobnych. U pacjentów z marskością wątroby o nieznanej przyczynie wykrycie α1-AT może pomóc w diagnozie. Wartość normalna: Białko α1-antytrypsyna w surowicy: 2-3 g / l Powyżej normalnego: Zwiększone głównie w uszkodzeniach tkanek, stanach zapalnych, nowotworach złośliwych, ciąży, wirusowym zapaleniu wątroby i tak dalej. Negatywne: Pozytywne: Wskazówki: Podczas ciąży i leczenia estrogenem stężenie α1-antytrypsyny jest podwyższone. Wartość normalna 2 ~ 3 g / l Znaczenie kliniczne 1, wzrosła głównie w uszkodzeniach tkanek, stanach zapalnych, nowotworach złośliwych, ciąży, wirusowym zapaleniu wątroby i tak dalej. 2, zmniejszenie obserwuje się głównie w dziedzicznym niedoborze α1-AT, marskości spowodowanej niedoborem α1-AT, oskrzeli, zwłóknieniu trzustki i tak dalej. U pacjentów z marskością wątroby o nieznanej przyczynie wykrycie α1-AT może pomóc w diagnozie. Niskie wyniki mogą być chorobami: wirusowe zapalenie wątroby, wysokie nowotwory złośliwe mogą powodować choroby: niedobór α1-antytrypsyny, niedobór α1 antytrypsyny środki ostrożności dotyczące chorób wątroby Podczas ciąży i leczenia estrogenami α1-antytrypsyna jest podwyższona. Proces kontroli Natychmiast po pobraniu krwi żylnej test jest wysyłany. Metody wykrywania to: Test pojemności inhibitora trypsyny (TIC): BANA, BAPNA lub hemoglobina i kazeina są stosowane jako bezpośrednio działające substraty dla α1-AT. Trypsyna była stosowana jako bezpośredni substrat do oznaczania enzymatycznego. Ponieważ α1-AT może hamować aktywność trypsyny, a tym samym zmniejszać jej zdolność do interakcji z substratem, zawartość α1-AT można obliczyć na podstawie stopnia degradacji produktu degradacji. Metoda reakcji strącania: 1. Elektroforeza rakietowa (RIE): Metoda ta łączy dyfuzję agaru z technologią immunoelektroforezy z wytworzeniem surowicy odpornościowej α1-AT i α1-AT w surowicy próbki w celu utworzenia linii precypitacji antygen-przeciwciało przypominającej rakietę, która określa α1 zgodnie z wysokością piku rakiety. -AT zawartość. 2. Jednokierunkowa metoda immunodyfuzji (SID): Przy użyciu techniki immunodyfuzji zawartość α1-AT obliczono zgodnie ze średnicą pierścienia precypitacyjnego antygen-przeciwciało na płytce agarowej, a standardowa wartość diagnostyczna była taka sama jak metoda RIE. 3. Mętna turbidymetria rozpraszania (ICS): Zawartość α1-AT wykryto za pomocą zaawansowanego systemu testów immunochemicznych kontrolowanego przez kontrolowany mikrokomputerem automatyczny analizator białek. Zasadą jest to, że ilość kompleksu immunologicznego utworzonego przez antygen i przeciwciało jest dodatnio skorelowana z poziomem szybkości rozpraszania, a pomiar zmętnienia może być przeprowadzony przez ICS w celu obliczenia zawartości α1-AT. W powyższej metodzie wykrywania metoda TIC jest skomplikowana w działaniu i łatwo zakłóca ją antytrotypsyna w surowicy, a wynik nie jest wystarczająco stabilny. Czułość metody RIE jest stosunkowo wysoka, metoda jest stosunkowo prosta i nie jest podatna na zakłócenia, ale dokładność i specyficzność są słabe: szczególnie w przypadku SID. Nie nadaje się dla tłumu Osoby bez wskazań do badania nie powinny być badane. Działania niepożądane i ryzyko Zawroty głowy lub omdlenia: po pobraniu krwi z powodu nadmiernego stresu emocjonalnego, strachu, odruchu spowodowanego pobudliwością nerwu błędnego, spadkiem ciśnienia krwi itp. Dopływ krwi do mózgu jest niewystarczający, aby spowodować omdlenie lub zawroty głowy.