Aktywność inhibitora α2-plazminy

Inhibitor plazminy α2 jest głównie syntetyzowany przez wątrobę, jednołańcuchową glikoproteinę, która jest proteazą serynową o specyficznej aktywności hamującej in vivo, hamuje działanie plazminy w ograniczonym czasie i hamuje wiązanie plazminogenu z fibryną, aby zapobiec błonnikowi. Białko jest hydrolizowane przez antyplazminę. Podstawowe informacje Klasyfikacja specjalistyczna: Klasyfikacja badań onkologicznych: badanie immunologiczne Obowiązująca płeć: czy mężczyźni i kobiety stosują post: nie na czczo Wskazówki: W określonej temperaturze należy zagwarantować dokładność objętości kolorymetrycznej. Przed analizą. Najlepiej jest wstępnie ogrzać odczynnik mieszający i utrzymać plazminę w temperaturze 15–25 ° C. Podczas reakcji substrat uwalnia p-nitroanilinę, która jest substancją toksyczną i należy ją chronić przed kontaktem ze skórą lub wdychaniem. Wartość normalna 0,8 do 1,2 jednostek hamowania / ml. Znaczenie kliniczne W zakrzepicy żylnej i tętniczej zwiększyły się nowotwory złośliwe i poporodowa α2-antyplazmina; α2-antyplazmina zmniejszyła się w chorobach wątroby, DIC, niedoborach pooperacyjnych i wrodzonych. Środki ostrożności (1) W określonej temperaturze należy zapewnić dokładność objętości kolorymetrycznej. Przed analizą. Najlepiej jest wstępnie ogrzać odczynnik mieszający i utrzymać plazminę w temperaturze 15–25 ° C. (2) P-nitroanilina uwalniana przez substrat podczas reakcji, która jest substancją toksyczną, powinna unikać kontaktu ze skórą lub wdychania. Jeśli roztwór wejdzie w kontakt ze śluzówką skóry, natychmiast spłucz dużą ilością wody. Proces kontroli Po zmieszaniu inkubuj przez 30 minut i kolorymetrycznie przy 405 nm w temperaturze pokojowej. Nie nadaje się dla tłumu Nie ma tabu. Działania niepożądane i ryzyko Nie ma żadnych powiązanych komplikacji i zagrożeń.