Fuzja szyi potylicznej Wertheina

Werthein fuzja potylno-szyjna jest stosowana do chirurgicznego leczenia deformacji odontoidalnych. Deformacja odontoidalna jest rzadką wrodzoną wadą rozwojową, w tym dyspontią odontogenną, dystalną kością odontoidalną, separacją odontoidalną i brakiem odontoidalnym. Deontoidalna deformacja jest przymocowana tylko do stawu atlanto-osiowego przez miejscową tkankę więzadłową, co powoduje miejscową niestabilność i łatwo jest spowodować uszkodzenie rdzenia kręgowego z powodu przemieszczenia spowodowanego urazem. Klinicznie może przebiegać bezobjawowo, ale przy lekkim urazie mogą wystąpić objawy ucisku rdzeniastego lub górnego odcinka szyjnego rdzenia kręgowego. Na doniesienia w literaturze najczęściej wpływ mają nastolatkowie, objawiający się zmniejszoną siłą mięśni, ataksją, bólem w dolnej części poduszki i szyi, kręczem szyi, napięciem mięśni i ograniczoną ruchomością. Niektóre z nich mogą być postępującym drętwieniem kończyn oraz ciężkimi przypadkami kwadriplegii i śmierci. Większość zabiegów zaleca aktywną operację. W przypadku niezamierzonych badań kontrowersyjne jest, czy zapobiegać niestabilności odontoidu przed i po astygmatyzmie mniejszym niż 5 mm, ponieważ aktywność szyi chorego dziecka jest trudna do zaakceptowania przez chore dziecko i rodziców. Zalety i wady leczenia chirurgicznego i niechirurgicznego powinny być jasno wyjaśnione przed podjęciem decyzji o tym, czy zastosować fuzję zapobiegawczą. Dla osób z bólem szyi można najpierw zamocować podparcie szyi, a jeśli nie nastąpi poprawa, wykonuje się połączenie atlanto-osiowe. U pacjentów z niestabilnym odcinkiem szyjnym kręgosłupa i radikulopatią możliwe jest zespolenie szyjki macicy. W celu ucisku szyjnego rdzenia kręgowego wykonuje się laminektomię tylną lub tylną przedsionkowo-osiową, poszerza się otwór potyliczny i usuwa się włóknisty pas, aby złagodzić ucisk móżdżku, rdzeń i górny rdzeń kręgowy szyjki macicy, a następnie wykonuje się fuzję potyliczno-szyjną. Gdy deformacja zębowata jest połączona z brakiem łuku tylnego C1, nie można wykonać połączenia atlanto-osiowego, a zakres połączenia powinien rozciągać się na kość potyliczną. Istnieje wiele metod fuzji potylicznej: metodą Robinsona i Southwicka jest przepuszczenie każdego drutu pod blaszkę C1 i C2, co jest bardziej niebezpieczne. W ostatnich latach Wertheim i inni uczeni zastosowali zmodyfikowaną fuzję tylnej potylicy do szyjki kości, aby utworzyć otwór kości na zewnętrznej powierzchni wypukłości potylicznej przez wiertło dentystyczne. Drut stalowy przechodzi tylko przez zewnętrzną płytkę czaszki. Ponieważ czaszka jest grubsza, można nosić tylko drut stalowy. Przez zewnętrzną płytkę czaszki ryzyko urazu górnej zatoki strzałkowej jest znacznie zmniejszone. Koop i wsp. Wprowadzili artrodezę potylicy i szyi u dzieci, które nie wymagały wewnętrznej fiksacji Po usunięciu kości korowej z kory mózgowej umieszczano autologiczny kość ramienno-gąbczastą w miejscu do zespolenia. W przypadku dzieci z wadami łuku kręgowego okostna potyliczna jest składana z powrotem do ubytku kostnego, aby zapewnić przeszczepowi warstwę tkanki kostnej. Pooperacyjnie przymocowany za pomocą tynku HALO. W ostatnich latach doszło również do fuzji potyliczno-szyjnej z prętem w kształcie litery „U” i drutem segmentowym. Ta procedura ma tę zaletę, że zapewnia wczesną stabilność stawów potylicznych i szyi. Ta metoda pozwala pacjentowi na wsparcie szyi po operacji i pozwala uniknąć hamowania HALO. Leczenie chorób: wada odontoidalna Wskazanie Werthein fuzja potylno-szyjna jest odpowiednia dla: 1. Deformacja odontoidalna powoduje objawy neurologiczne. 2. Proces tworzenia zębiny jest niestabilny i przesuwa się do przodu lub do tyłu o więcej niż 5 mm. 3. Proces dentystyczny jest niestabilny i uporczywie pogarszany. 4. Szyja jest trwale dyskomfortowa z powodu niestabilności osi atlantoosiowej i nie ustępuje jej przez leczenie zachowawcze. 5. Tylny łuk atlasu jest niepełny i nie nadaje się do zespolenia atlanto-osiowego. Przeciwwskazania Pacjentów bez objawów klinicznych należy uważnie obserwować, aby uniknąć urazu, i można je przymocować za pomocą kołnierza na szyi. Przygotowanie przedoperacyjne 1. Rentgen pozycji bocznej i otwartej szyi, pokazujący deformację zębodołową, badanie CT wykazało typ deformacji zębodołowej. 2. Badanie MRI w celu zrozumienia kompresji rdzenia kręgowego szyjki macicy i korzeni nerwowych, dodatkowo wykluczając jamistość rdzenia, rdzeń kręgowy szyjki macicy lub guz móżdżku. 3. Pacjenci z objawami neurologicznymi powinni najpierw wykonać trakcję czaszki przez 1–2 tygodnie, zresetować ją, przywrócić funkcję nerwów, zmniejszyć podrażnienie kręgosłupa szyjnego, a następnie rozważyć operację. 4. Trening w łóżku i trening w pozycji leżącej. 5. Prefabrykowane jedno z tylnych i brzusznych łóżek gipsowych, o długości od czubka głowy do środka podwójnych ud. 6. 1. przedoperacyjne pozycjonowanie procesu kolczystego 1 szyjki 2, pomoc w określeniu lokalizacji procesu kolczastego podczas operacji i wyznaczenie odpowiedniej linii siły na podstawie radiogramu bocznego szyjki macicy. Zabieg chirurgiczny Nacięcie Wybrzuszenie potyliczne jest nacięciem do linii podłużnej procesu kolczastego C5. 2. Odsłaniając guz potyliczny i blaszkę szyjną Skórę, tkankę podskórną i więzadło wycięto wzdłuż kierunku nacięcia. Mięśnie i tkanki miękkie przyczepione do procesów kolczystych usunięto pod okostną, a procesy kolczaste ustawione przed operacją zostały po raz pierwszy ujawnione jako marker do ujawnienia z blaszki C3 do wypukłości pozagałkowej. Mięśnie wokół procesu kolczastego są ostro oddzielone, a błonę potyliczną i szyjki macicy są dodatkowo odsłonięte pod okostną za pomocą skalpela i striptizera okostnej. Uważaj, aby nie odsłonić zbyt mocno obu stron, aby uniknąć uszkodzenia splotu żylnego pośrodku. Po wycofaniu automatycznego zwijacza rana jest dociskana do gazy, aby zatrzymać krwawienie. 3. Przeszczep kości Autogeniczny grzebień biodrowy jest w przybliżeniu równy długości wypukłości potylicznej do procesu kolczastego C3, którego szerokość jest w przybliżeniu równa szerokości blaszki szyjnej, a dolne nacięcie piszczeli jest zamykane po usunięciu części cienkiego paska. Wytnij kość ramienną na dwie połowy i wywierć 3 otwory w każdej połowie kości. Następnie, za pomocą wiertła dentystycznego, wierci się 2 małe otwory w zewnętrznej płytce wypukłości poza potylicznej 2 cm nad dużym otworem przednim, a głębokość jest do zewnętrznej płytki czaszki, a dwa otwory są połączone, aby ułatwić przejście drutu stalowego. Następnie powstaje otwór w kolczastym procesie drugiego odcinka szyjnego kręgosłupa. Noś drut o grubości 20 na wypukłości potylicznej, atlasie atlasu i kolczastym procesie drugiego kręgu szyjnego, odpowiednio, przez pierścień, z wypukłą powierzchnią kości skierowaną w dół, wklęsłą stroną skierowaną do góry, a kość przez drut. Górny otwór bloku jest przymocowany do kości potylicznej, a dolne dwa otwory kostne są odpowiednio przymocowane za pomocą atlasu i drugiego odcinka szyjnego kręgosłupa. Wypełnij kości po obu stronach kości. 4. Zamknij nacięcie Po całkowitym zatrzymaniu krwawienia ranę przemyto solanką, a wiązadło zaszyto grubą nicią. Jeśli występuje więcej krwawień, należy odsysać próżniowo ranę, a tkankę podskórną i skórę należy zszywać warstwa po warstwie. Komplikacja Wysoka paraplegia Operacja śródoperacyjna przypadkowo zraniła rdzeń szyjny. 2. Gojenie po przeszczepie Niepełne usunięcie tkanek miękkich z powierzchni blaszki lub niewystarczająca ilość wszczepionej tkanki kostnej wpłynie na gojenie.