Plastyka rotacyjna Van Nes

Angioplastyka rotacyjna Van Nesa jest stosowana do chirurgicznego leczenia wrodzonych wad kości udowej (zlokalizowane wady bliższej części kości udowej). Wrodzone wady kości udowej to rzadkie wady rozwojowe z wadami całkowitymi i częściowymi, które są częstsze niż poprzednie i najczęściej występują w bliższej części kości udowej, zwanej bliższym niedoborem ogniskowej kości udowej (PFFD). . Często stosowana jest metoda czterech kategorii Aitkena. Utworzono staw biodrowy typu I, wczesne zdjęcie rentgenowskie pokazuje ubytek szyi kości udowej, skrócenie kości udowej; głowa kości udowej typu II jest nie w pełni rozwinięta, bliższa wada kości udowej jest bardziej widoczna, tworzenie rzekomego stawu między kością udową a głową kości udowej; wada głowy kości udowej typu III Panewka staje się płytka, a bliższa kość udowa jest mała; głowa kości udowej IV i panewka są nieobecne, a wada trzonu kości udowej jest bardziej widoczna. Leczenie tej choroby należy ustalić zgodnie z różnymi typami i specyficznymi warunkami deformacji. Większość pacjentów nie ma wskazań do operacji rekonstrukcyjnej. Większość uczonych uważa, że ​​najlepiej nie wykonywać operacji u pacjentów z obustronnym PFFD, ponieważ ci pacjenci mogą chodzić lepiej bez protez. Większość pacjentów nie ma wskazań do wydłużania kończyn i są brane pod uwagę tylko w niektórych wybranych przypadkach. W 1981 r. Herring i Coleman zaproponowali, że u pacjentów z wrodzonymi wadami rozwojowymi maksymalna długość pojedynczej długiej kości wynosi od 10 do 12 cm W połączeniu z przeciwstawnym skróceniem kończyny maksymalna korekta długości kończyny wynosi 17 cm. Uważają, że wydłużenie kończyny można wykonać tylko wtedy, gdy oczekuje się, że dotknięta kość udowa osiągnie więcej niż 60% normalnej długości kości udowej lub mniej niż 17 cm długości. Jednocześnie powinien mieć stabilny staw biodrowy i stabilną stopę kostki. Niezależnie od metody stosowanej do przedłużania kończyn występują duże trudności i często istnieje ryzyko podwichnięcia stawów kolanowych i biodrowych. Jeśli kończyny nie są równe długości od 12 do 14 cm, można je wydłużyć w drugiej fazie w wieku od 8 do 9 lat i od 12 do 13 lat. Zgodnie z prognozą przeciwną fuzję nasadową wykonuje się we właściwym czasie. Przy podejmowaniu decyzji o leczeniu należy rozważyć ustabilizowanie stawu biodrowego. Zarówno typ I, jak i typ II mają głowę kości udowej i panewkę. Wielu uczonych opowiada się za zabiegiem chirurgicznym w celu ustalenia ciągłości głowy kości udowej i kości udowej, ponieważ bliższa część kości udowej jest krótka i trudna technicznie, dlatego operację należy odłożyć do czasu, aż piszczelowy koniec głowy kości udowej i kość udowa w pobliżu głowy kości udowej pozostaną nienaruszone. U niektórych pacjentów kość udowa jest zbyt krótka, a jednocześnie wykonuje się zespolenie kolana, aby uzyskać „nogę z jedną kością”, która zapewnia lepszą dźwignię kości. Ciężko zdeformowany typ III i IV nie tworzył głowy kości udowej i panewki, a wielu nie opowiadało się za rekonstrukcją stawu biodrowego. Król opowiada się jednak za fuzją rzepkowo-udową, podczas gdy wykonuje się wewnętrzną osteotomię miedniczną Chiari, aby uzyskać łożysko kostne z krótkim kikutem kości udowej. Po zespoleniu piszczelowo-udowym staw kolanowy przyjmuje funkcję „stawu biodrowego”. Gdy staw kolanowy jest w pełni rozciągnięty, odpowiada to „stawowi biodrowemu” zginającemu się o 90 ° w celu osiągnięcia pozycji siedzącej; gdy staw kolanowy jest zginany o 90 °, odpowiada pozycji prostowania „stawu biodrowego”. Chodzenie Chociaż ta metoda może wyeliminować niestabilność stawu biodrowego, może poważnie ograniczyć ruchomość kończyny. Staw kolanowy może wykonywać tylko czynności rozciągania i zginania, ale rotacja i porwanie stawu biodrowego są tracone po zespoleniu rzepkowo-udowym. W celu poprawy funkcji kończyny z PFFD, której nie można stosować do wydłużania kończyny, kończyna jednostronna jest poważnie skrócona Można zastosować angioplastykę rotacyjną Van Nesa, znaną również jako angioplastyka rotacyjna kończyny dolnej. Operacja obraca kończynę dolną o 180 ° na zewnątrz, a jednocześnie wykonuje się staw kolanowy. Staw skokowy umieszcza się w tej samej płaszczyźnie skroniowego stawu kolanowego, a staw skokowy służy jako „staw kolanowy” w kończynie protetycznej w celu pełnienia swojej funkcji. Zgięcie stawu skokowego jest równe wyprostowaniu stawu kolanowego, natomiast zgięcie grzbietowe stawu skokowego jest zgięciem stawu kolanowego. Leczenie chorób: urazowa martwica głowy kości udowej Wskazanie Angioplastyka rotacyjna Van Nes nadaje się do: 1. Pacjenci z ciężkimi wadami kości udowej z jednej strony nie mogą zostać poddani przedłużeniu kości udowej. 2. Ma odpowiednią stabilność stawu biodrowego i dobrą aktywność stawu skokowego, a aktywność stawu skokowego wynosi co najmniej 90 °. 3. Wiek operacji może wynosić 2 lata. Wczesna operacja pozwala zachować lepszą ruchomość kostki i stopy, a osteotomia jest łatwa do wygojenia. Aby uniknąć utraty skorygowanego stopnia rotacji wraz ze wzrostem, niektórzy autorzy zalecają, aby operacja nie była wykonywana przed ukończeniem 12 roku życia. Przeciwwskazania 1. Dwustronne wady PFFD lub jednostronne wady kości udowej nie są poważne. 2. Osoby z ciężką deformacją stawu skokowego oraz zaburzeniem czynności stawu skokowego i stawu skokowego. Przygotowanie przedoperacyjne Pacjentowi i jego rodzicom należy wyjaśnić dwa problemy przed zabiegiem chirurgicznym: jednym jest znaczenie i działanie palca dotkniętej strony po rotacji, aby nie powodować obciążenia psychicznego i nieporozumień; drugim jest to, że kąt obrotu można zwiększyć z wiekiem po operacji. Istnieje tendencja do zmniejszania się i możliwe jest ponowne wykonanie rotacyjnej osteotomii. Zabieg chirurgiczny Nacięcie Zaczynając od bliższej zewnętrznej strony stawu kolanowego, staw kolanowy jest skrzyżowany dystalnie i rozciąga się dystalnie wzdłuż kości ramiennej. 2. Odsłonić wolne stawy kolanowe, nerwy, naczynia krwionośne Wewnętrzne i boczne oddzielne klapy zastosowano do odsłonięcia torebki stawu kolanowego i więzadła rzepkowo-udowego, a więzadło rzepkowo-udowe i torebka stawu kolanowego przecięto poprzecznie, aby całkowicie odsłonić staw kolanowy. Odetnij więzadło poboczne, więzadło krzyżowe oraz przednie, przyśrodkowe i boczne torebki stawowe. Mięsień przywodziciela zostaje odcięty, aby obrócić tętnicę udową do przodu, a tętnica udowa zostaje zwolniona z tyłu do płaszczyzny tętnicy skroniowej. Odetnij środkowy punkt zatrzymania mięśnia ścięgna ścięgna. Ostrożnie odseparuj i chroń wspólny nerw strzałkowy na zewnątrz (jeśli występuje wada piszczeli, związek między wspólnym nerwem strzałkowym a górnym końcem kości ramiennej jest różny). Wytnij punkty mocowania tylnej torebki stawowej i triceps łydki. W tym momencie zachowana jest tylko ciągłość skóry, tkanki podskórnej i wiązki nerwowo-naczyniowej między kością udową i piszczeli. 3. Formowanie rotacji kończyn dolnych Usunąć chrząstkę stawową z płaszczyzny bliższej kości ramiennej za pomocą noża kostnego lub piły powietrznej. Uważaj, aby nie uszkodzić płytki stępu. Jeśli chcesz skrócić kończynę, użyj tej samej metody, aby usunąć dystalną nasadę kości udowej i płytkę stępu. Igłę śródszpikową wprowadza się z dystalnego końca kości udowej, a piszczel wprowadza się z bliższego końca, a następnie odwraca. Podczas tego procesu zewnętrzny obrót kości ramiennej rozluźnia wspólny nerw strzałkowy, a udo, biodro i żyła są usuwane z mięśnia przywodziciela. Dziura jest przesunięta do przodu. Jeśli obrót kończyny nie jest zadowalający, osteotomię można wykonać w środkowej części kości ramiennej, a kość ramienną można odciąć. Jeśli chcesz dalej skracać kończyny, możesz to zrobić, gdy masz piszczel. Zewnętrznie obróć dalszy koniec kości ramiennej, tak aby kończyny obracały się o 180 ° na zewnątrz, a palce u nóg były skierowane do tyłu. Osteotomia kości ramiennej jest nadal mocowana za pomocą tej śródszpikowej igły. 4. Zszywanie Opłukać ranę, całkowicie zatrzymać krwawienie, zszyć warstwę i wywrzeć podciśnienie na ranę. Komplikacja 1. Uszkodzenie nerwów i naczyń. 2. Operację tę wykonuje się u małych dzieci Po operacji stopień korekcji rotacji może się zmniejszać wraz z wiekiem, aw razie potrzeby można ponownie wykonać osteotomię rotacyjną.