utracone białko w żołądku
Wprowadzenie
Wprowadzenie Białko utraty żołądka, znane również jako gastroenteropatia tracąca białka, odnosi się do grupy chorób, w których białka osocza są tracone z przewodu pokarmowego i powodują hipoproteinemię z różnych przyczyn. Objawy kliniczne różnią się w zależności od objawów i oznak pierwotnej choroby.
Patogen
Przyczyna
Przyczyna utraty białka żołądkowego:
Istnieją trzy główne patogenezy chorób żołądkowo-jelitowych powodujących utratę białka:
1. Erozja lub owrzodzenie błony śluzowej żołądka i jelit powoduje wyciek białka lub wyciek.
2. Komórki błony śluzowej są uszkodzone lub ich brakuje, a ciasne połączenia między komórkami zostają poszerzone, co powoduje zwiększenie przepuszczalności błony śluzowej i wycieku białek osocza do światła jelita.
3. Niedrożność jelitowa, zwiększone ciśnienie śródmiąższowe w jelitach, tak że bogata w białko stroma jelitowa nie może być utrzymywana w śródmiąższu ani wchłaniana do krążenia krwi, ale przepłynie i dostanie się do światła jelit i zostanie utracona. Mechanizm, dzięki któremu zapalenie jelit powoduje utratę białka zaburzenia żołądkowo-jelitowe, jest niejasne, prawdopodobnie z powodu wydzielania płynu pozakomórkowego i płynów zapalnych w strefie zapalnej.
W normalnych okolicznościach ilość białka w osoczu wyciekającego do przewodu pokarmowego nie jest duża, szacuje się, że białka te stanowią mniej niż 6% krążącej albuminy, co odpowiada 10% do 20% dziennej szybkości rozkładu tych białek osocza, z czego ponad 90% to Ponowne wchłanianie po trawieniu, dlatego katabolizm przewodu pokarmowego nie odgrywa istotnej roli w całkowitym katabolizmie białek osocza.
W zaburzeniach żołądkowo-jelitowych z utratą białka utrata białka w przewodzie pokarmowym znacznie przewyższa normalną utratę. Szybkość degradacji białka w przewodzie pokarmowym może wynosić nawet od 40% do 60% całkowitego krążącego białka w osoczu. Utrata białka z przewodu pokarmowego nie jest związana z masą cząsteczkową białka w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych z utratą białka. Duża ilość białka osocza wycieka do przewodu pokarmowego, co powoduje skrócenie okresu półtrwania białka osocza i przyspieszenie obrotu. Badania wykazały, że w tej chorobie białko osocza jest wyciekane z błony śluzowej przewodu pokarmowego niezależnie od jego wielkości cząsteczkowej, więc im wolniejsze tempo syntezy i / lub dłuższy okres półtrwania, tym bardziej oczywiste jest zmniejszenie białka osocza. Albumina i IgG mają długi okres półtrwania i nawet jeśli organizm wykonuje syntezę kompensacyjną, jego zdolność jest ograniczona, a szybkość syntezy albuminy w wątrobie może być zwiększona maksymalnie co najwyżej dwukrotnie; a synteza immunoglobulin, takich jak IgG, nie jest stymulowana przez spadek stężenia w osoczu. Dlatego stężenia albuminy i IgG w osoczu są najcięższe w tej chorobie, dlatego pacjentom z tą chorobą często towarzyszy hipoalbuminemia. Białka osocza o szybkim obrocie i krótkim okresie półtrwania, takie jak transferyna, ceruloplazmina, IgM itp., Nie są łatwo zmienione, a choroba ta jest tylko nieznacznie zmniejszona. Fibrynogen ma najkrótszy okres półtrwania i najwyższą szybkość syntezy, więc stężenie w osoczu jest na ogół normalne. Białko utracone w jamie żołądkowo-jelitowej jest rozkładane na aminokwasy i peptydy w świetle jelita i ponownie wchłaniane do krążenia krwi. Jako źródło azotu w ciele, jeśli ilość białka utraconego w przewodzie pokarmowym jest duża, szybkość wchodzenia do jelita jest większa lub Perystaltyka jelit jest szybsza, a duża ilość białka jest wydalana z jelita. Jeśli białko zostanie utracone z jelita z powodu niedrożności jelit limfatycznych, limfocyty mogą zostać utracone z jelita i limfocyty krwi mogą zostać zmniejszone. Ponadto inne składniki osocza, takie jak miedź, wapń, żelazo, lipidy i tym podobne, mogą również zostać utracone z przewodu pokarmowego.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Test dysfunkcji przewodu pokarmowego dla enzymatycznych markerów nowotworowych
Diagnoza białek utraty żołądka:
1. Objawy kliniczne pierwotnej choroby różnią się w zależności od objawów i oznak pierwotnej choroby.
2. Hipoproteinemia Albumina osocza, gamma globulina (IgG, IgM, IgA, ale często bez IgE), zmniejszenie ludzkiego fibrynogenu, transferyny, lipoproteiny, ceruloplazminy w surowicy.
3. Obrzęk kończyny dolnej Wyciek płynu z naczyń włosowatych wzrasta ze względu na spadek ciśnienia osmotycznego koloidu w osoczu. Chociaż obrzęk układowy występuje bardzo rzadko, obrzęk kończyny górnej lub twarzy i / lub obrzęk jednostronny są widoczne w rozszerzeniu naczyń limfatycznych. Jeśli jest to tylko białko surowicy, a zmniejszenie albuminy nie jest oczywiste, objawy kliniczne są rzadko obserwowane.
4. Niestrawność złego wchłaniania tłuszczu i / lub węglowodanów może powodować objawy kliniczne biegunki i niedoboru witamin rozpuszczalnych w tłuszczach.
5. Funkcja immunologiczna zmniejsza niedrożność limfatyczną, limfopenia może zmniejszać komórkową funkcję immunologiczną pacjentów.
Klinicznie należy podejrzewać hipoproteinemię niewiadomego pochodzenia, taką jak niedożywienie lub choroba wyniszczająca spowodowana chorobami wątroby i nerek, a także chorobę; jeśli towarzyszy jej choroba żołądkowo-jelitowa, należy rozważyć . Rozpoznanie tej choroby powinno obejmować następujące trzy aspekty:
1. U pacjentów z hipoproteinemią występuje kliniczna manifestacja obrzęku i niskiego stężenia białka w osoczu.
2. Istnieją dowody na utratę białka z przewodu pokarmowego Oznaczanie kału albuminy 51Cr i klirensu α1 antytrypsyny ma ogromne znaczenie w diagnozowaniu utraty białka z przewodu pokarmowego, ale metoda jego wykrywania jest złożona i trudna do popularyzacji klinicznej. Obecnie nie ma prostej próby klinicznej określającej utratę białka w przewodzie pokarmowym.
3. Przyczynę diagnozy można kompleksowo przeanalizować i ocenić na podstawie wywiadu medycznego, objawów klinicznych i niezbędnych badań eksperymentalnych lub badań specjalnych.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Diagnostyka różnicowa białek utraty żołądka:
Zgodnie z historią medyczną, objawami klinicznymi, niezbędnymi badaniami laboratoryjnymi, specjalnymi badaniami i badaniami obrazowymi, większość pierwotnych chorób można zdiagnozować, głównie z powodu różnicowania hipoproteinemii spowodowanej innymi przyczynami.
1. Zdekompensowana marskość wątroby ma w przeszłości choroby wątroby, objawy kliniczne nadciśnienia wrotnego, takie jak skurcz wątroby, powiększenie śledziony i zaburzenia czynności wątroby. Charakterystyka marskości wątroby przyczynia się do ich identyfikacji.
2. Zespół nerczycowy Zespół nerczycowy Duża ilość białek osocza (zwłaszcza albuminy) jest tracona z moczem, a szybkość wydalania białka z moczem wynosi> 3,5 g / d, głównie albuminy. Podwyższony poziom cholesterolu w osoczu przy zwiększonym stężeniu triacyloglicerolu i lipoproteiny o niskiej gęstości. Testy moczu zawierają czerwone krwinki i granulki. Mogą również występować objawy upośledzenia czynności nerek i nadciśnienia.
3. Choroba nadczynności białek osocza Długotrwała gorączka, nadczynność tarczycy, nowotwory złośliwe, cukrzyca itp. Mogą powodować hiperfagiczną hiperproteinemię. Każda z nich ma jednak swoją własną historię choroby i cechy kliniczne, a ponadto występują specyficzne nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych i pomocniczych. Nie ma dowodów na nadmierną utratę białek osocza z przewodu pokarmowego.
4. Trawienie białka i złe wchłanianie obserwuje się głównie w większości resekcji żołądka, przewlekłym zapaleniu trzustki i niektórych chorobach wchłaniania jelitowego. Białko w kale i jego niekompletne produkty rozkładu zwiększają się, czemu często towarzyszy zwiększona zawartość tłuszczu w kale. Test czynności zewnątrzwydzielniczej trzustki i odpowiadający mu test funkcji wchłaniania w jelicie cienkim były nieprawidłowe i nie znaleziono dowodów na nadmierną utratę białka w osoczu z błony śluzowej żołądka i jelit. Należy jednak zauważyć, że niektóre choroby, które powodują złe wchłanianie białka, mogą również powodować choroby żołądkowo-jelitowe powodujące utratę białka, więc nie można wykluczyć, że oba mogą istnieć jednocześnie lub kolejno.
5. Wrodzona hipoalbuminemia ma oczywistą hipoalbuminemię w dzieciństwie, albumina surowicy często wymaga długotrwałej dializy, wielokrotnego masywnego pompowania klatki piersiowej, wodobrzusza, niewystarczającego spożycia białka, masywnego krwawienia, dużego obszaru Rozpoznanie hipoproteinemii spowodowanej oparzeniami i tym podobnymi. Według unikalnej historii medycznej zidentyfikowano objawy kliniczne i brak dowodów na utratę białek osocza z przewodu pokarmowego.
Diagnoza:
1. Objawy kliniczne pierwotnej choroby różnią się w zależności od objawów i oznak pierwotnej choroby.
2. Hipoproteinemia Albumina osocza, gamma globulina (IgG, IgM, IgA, ale często bez IgE), redukcja ludzkiego fibrynogenu, transferyny, lipoproteiny, ceruloplazminy w surowicy.
3. Obrzęk kończyny dolnej Wyciek płynu z naczyń włosowatych wzrasta ze względu na spadek ciśnienia osmotycznego koloidu w osoczu. Chociaż obrzęk układowy występuje bardzo rzadko, obrzęk kończyny górnej lub twarzy i / lub obrzęk jednostronny są widoczne w rozszerzeniu naczyń limfatycznych. Jeśli jest to tylko białko surowicy, a zmniejszenie albuminy nie jest oczywiste, objawy kliniczne są rzadko obserwowane.
4. Niestrawność złego wchłaniania tłuszczu i / lub węglowodanów może powodować objawy kliniczne biegunki i niedoboru witamin rozpuszczalnych w tłuszczach.
5. Funkcja immunologiczna zmniejsza niedrożność limfatyczną, limfopenia może zmniejszać komórkową funkcję immunologiczną pacjentów.
Klinicznie należy podejrzewać hipoproteinemię niewiadomego pochodzenia, taką jak niedożywienie lub choroba wyniszczająca spowodowana chorobami wątroby i nerek, a także chorobę; jeśli towarzyszy jej choroba żołądkowo-jelitowa, należy rozważyć . Rozpoznanie tej choroby powinno obejmować następujące trzy aspekty:
1. U pacjentów z hipoproteinemią występuje kliniczna manifestacja obrzęku i niskiego stężenia białka w osoczu.
2. Istnieją dowody na utratę białka z przewodu pokarmowego Oznaczanie kału albuminy 51Cr i klirensu α1 antytrypsyny ma ogromne znaczenie w diagnozowaniu utraty białka z przewodu pokarmowego, ale metoda jego wykrywania jest złożona i trudna do popularyzacji klinicznej. Obecnie nie ma prostej próby klinicznej określającej utratę białka w przewodzie pokarmowym.
3. Przyczynę diagnozy można kompleksowo przeanalizować i ocenić na podstawie wywiadu medycznego, objawów klinicznych i niezbędnych badań eksperymentalnych lub badań specjalnych.
