Nadczynność tarczycy wywołana jodem

Nadczynność tarczycy indukowana jodem (IIH) odnosi się do nadczynności tarczycy związanej ze zwiększonym spożyciem jodu, zwanej nadczynnością tarczycy jodowej, znaną również jako tyreotoksykoza indukowana jodem (IIT). Sądząc po ilości spożytego jodu, występują trzy przypadki nadczynności tarczycy jodu: pierwsza polega na tym, że jedna lub więcej dużych dawek jodu powoduje nadczynność tarczycy, takich jak przyjmowanie leków zawierających jod, takich jak amiodaron lub stosowanie środków kontrastowych Może występować u osób z prawidłowym odżywianiem jodem, a częściej u osób z guzowatym zapaleniem tarczycy drugi typ to przyjmowanie wyższych dawek jodu, które najczęściej występują na obszarach o wysokim jodzie, które występują z powodu długotrwałego przyjmowania większych dawek jodu. Nadczynność tarczycy; trzecia to ogólna dawka jodu (która może być spożyciem jodu w zakresie fizjologicznym), obserwowana u pacjentów z obszarami niedoboru jodu (w tym krańcowymi obszarami niedoboru jodu) po zażyciu soli jodowanej; obszary z niedoborem jodu Pacjenci przyjmują jod; pacjenci z pierwotną nadczynnością tarczycy nawracają po przyjęciu jodu.