zwangerschapshypertensie
Invoering
introductie Hypertensie tijdens de zwangerschap (aangeduid als zwangerschap-geïnduceerde hypertensie) is een unieke en veel voorkomende ziekte bij zwangere vrouwen en wordt gekenmerkt door hypertensie, oedeem, proteïnurie, convulsies, coma, hart- en nierfalen en zelfs moeder- en kindersterfte. De belangrijkste laesie is systemisch vasospasme en het resultaat van contractuur resulteert in een afname van bloed. Zwangerschap-geïnduceerd hypertensie-syndroom is ingedeeld in mild, matig en ernstig volgens de ernst. Ernstig zwangerschap-geïnduceerd hypertensie-syndroom wordt ook pre-eclampsie en eclampsie genoemd. Preeclampsie is convulsie op basis van hypertensie.
Pathogeen
Oorzaak van de ziekte
Gerelateerd aan de volgende factoren:
1. Eerste keer zwangere vrouwen 20 of> 35 jaar oud.
2. Etnische verschillen, zoals Afro-Amerikanen of Hispanics zijn groter dan blanken.
3. Familie genetische factoren familie heeft een geschiedenis van hypertensie, de moeder van zwangere vrouwen heeft een geschiedenis van PIH, of zusters van eclampsie, dochter schoondochter.
4. Heb een geschiedenis van hypertensie, nefritis, diabetes en andere medische geschiedenis.
5. Ondervoeding bloedarmoede, hypoproteïnemie.
6. Lichaamsgewichtindex> 0,24.
7. De geest is te strak of de werkintensiteit is hoog.
8. Te veel vruchtwater, tweelingen en gigantische moedervlekken.
Onderzoeken
inspectie
Gerelateerde inspectie
Elektrocardiogram, bloeddruk, partiële zuurstofdruk, routine-amygdaline in de urine
De bloeddruk van normale mensen heeft een bepaald fluctuatiebereik onder verschillende fysiologische omstandigheden: bij angst, nervositeit, stress of lichamelijke activiteit kan de bloeddruk worden verhoogd. Bovendien neemt de systolische bloeddruk toe met de leeftijd, dus de grens tussen hypertensie en normale bloeddruk is niet gemakkelijk te verdelen. In 1979 heeft China de bloeddrukmeetmethoden en diagnostische criteria voor hypertensie als volgt herzien:
1. Neem na 15 minuten rust de zitpositie op en meet de bloeddruk van de rechterarm, deze moet meerdere keren worden gemeten totdat de bloeddrukwaarde relatief stabiel is. De diastolische druk is gebaseerd op het verdwijnen van het geluid. Als het geluid niet verdwijnt, wordt de waarde op het moment van de verandering gebruikt. Eén uur na elkaar op dezelfde dag, of om de andere dag opnieuw geverifieerd.
2. Waar systolische bloeddruk 21,2 kPa (160 mmHg) en / of diastolische bloeddruk 12,6 kPa (95 mmHg), kan worden bevestigd door verificatie. Bloeddruk 18,7 ~ 21,2 / 12 ~ 12,6 kPa (140 ~ 160/90 ~ 95 mmHg) voor klinische hypertensie.
3. In het verleden was er een voorgeschiedenis van hypertensie. Als u langer dan 3 maanden niet bent behandeld, is de bloeddruk normaal. Het is niet geclassificeerd als hoge bloeddruk. Als de bloeddruk normaal is, moet de bloeddruk worden gediagnosticeerd als hoge bloeddruk.
Vrouwen in de vruchtbare leeftijd lijden aan het eerste stadium van hypertensie, vasculaire complicaties zijn zeldzaam en de fundus-, elektrocardiogram-, hart- en nierfunctietests zijn vaak abnormaal, dus de diagnose moet gebaseerd zijn op verhoogde arteriële druk. Het eerste bezoek, zoals in het tweede trimester, als gevolg van perifere vasodilatatie, hemodilutie en placenta-vorming van arterioveneuze shorts, kan de systolische bloeddruk verlagen met 2,7 kPa (20 mmHg) bij 40% van de patiënten, wat de diagnose compliceert. Het is moeilijk om symptomatische hypertensie veroorzaakt door chronische glomerulonefritis of chronische pyelonefritis of nierziekte veroorzaakt door essentiële hypertensie te identificeren, wanneer er tijdens het eerste bezoek nierbeschadiging is.
Diagnose
Differentiële diagnose
De diagnose is niet moeilijk op basis van medische geschiedenis en typische klinische manifestaties. Het is echter moeilijker om de aandoening te schatten en sommige ziekten met vergelijkbare klinische manifestaties te identificeren. Daarom is het noodzakelijk om uitgebreid te analyseren vanuit verschillende aspecten zoals medische geschiedenis, predisponerende factoren, lichamelijk onderzoek en aanvullend onderzoek, om een juiste diagnose te stellen. De diagnose omvat ernst, classificatie en complicaties om een juiste aanpak te ontwikkelen.
