Wprowadzenie pręta śródszpikowego Williamsa i przeszczep kości

Wszczepienie śródszpikowe Williamsa i przeszczep kości stosuje się w chirurgicznym leczeniu wrodzonej pseudoartrozy kości krzyżowej. Wrodzona pseudoartroza krzyżowa jest szczególnym rodzajem zrostu, który istniał od urodzenia lub zaczął się od urodzenia Przyczyna choroby jest niejasna, ale wrodzona występuje u pacjentów z nerwiakowłókniakowatością lub cechami pokrewnymi. Szanse na stawy rzepkowo-udowe są znacznie zwiększone, co sugeruje, że nerwiakowłókniakowatość nie jest ściśle związana z wrodzoną pseudoartrozą sakralną, nawet jeśli nie jest to przyczyną wrodzonej pseudoartrozy krzyżowej. Wrodzony staw krzyżowo-stawowy najczęściej obejmuje dystalny koniec piszczeli 1/2. Wrodzone stawy rzepkowo-udowe występują rzadko, z częstością około 1 na 25 000, z czego 50% do 90% wiąże się z nerwiakowłókniakowatością, w tym uszkodzeniem skóry i kości. Boyd podzielił wrodzoną pseudoartrozę krzyżową na 6 typów: Stawy pseudo-stawowe typu I z zgięciem piszczelowym do przodu i wadami ramiennymi przy urodzeniu, a także inne wrodzone wady rozwojowe, które mogą wpływać na leczenie pseudoartrozy. Pseudoartroza typu II często występuje spontanicznie lub po niewielkim urazie przed 2. rokiem życia. Jest to tak zwane kości ramienne wysokiego ryzyka, kości ramienne stają się cienkie, okrągłe i twardnieją, a piszczel jest pochylony do przodu ze zwężeniem jamy rdzeniastej. Ten typ jest najczęstszy, zwykle z nerwiakowłókniakowatością i ma najgorsze rokowanie. Złamania często występują wielokrotnie podczas wzrostu, ale wraz ze wzrostem wieku zmniejsza się częstotliwość złamań, na ogół złamania nie występują po dojrzewaniu kości. Stawy rzekomo-stawowe typu III zwykle mają wrodzone torbiele kości w dolnej jednej trzeciej kości piszczelowej, a przednie skrzywienie kości piszczelowej może wystąpić przed złamaniem lub po nim. Nawrót złamań po leczeniu jest mniej powszechny niż typ II, a wyniki są zadowalające tylko przez jedną operację i mogą być utrzymane do dorosłości. Staw pseudo-stawowy typu IV występuje w stwardniałym odcinku typowego miejsca, piszczeli nie jest przerzedzony, a jama szpikowa częściowo lub całkowicie znika. Po „niepełnym” złamaniu lub „stresie” złamanie kości ramiennej kości ramiennej i stopniowo rozszerzyło się na stwardniałą kość. Jeśli dojdzie do całkowitego złamania, a linia złamania poszerzy się, staje się pseudo stawem. Ogólnie rzecz biorąc, ten rodzaj rokowania jest dobry, szczególnie zanim „niepełne” złamanie rozwinie się w całkowite złamanie. Stawy rzepkowo-udowe w kształcie litery V z dysplazją piszczelowo-strzałkową mogą występować w rzekomym stawie rzepkowo-udowym lub krzyżowym lub w obu przypadkach. Jeśli uszkodzenie ogranicza się do piszczeli, rokowanie jest dobre. Jeśli pseudoartroza dotyczy kości piszczelowej, rokowanie jest podobne do pseudo-stawu krzyżowego typu II. Pseudostawowy typ VI jest rzadkim typem śródkostnego nerwiakowłókniaka lub guza komórek progenitorowych, a jego rokowanie zależy od stopnia inwazji i leczenia zmian śródkostnych. Leczenie wrodzonej pseudoartrozy krzyżowej zależy od wieku chorego dziecka i rodzaju pseudoartrozy. W przypadku prawdziwego wrodzonego stawu krzyżowego niemożliwe jest wyleczenie za pomocą zwykłego fiksacji plastra. W przypadku rzekomego stawu rzekomego (typ III) z torbielą w jamie rdzenia, zaleca się stosowanie profilaktycznego skrobania torbieli i autologicznego przeszczepu kości biodrowej oraz pooperacyjnego mocowania plastra aż do wyleczenia przeszczepu kostnego. Następnie użyj krótkiej ortezy nogi, aby chronić, aż kości dojrzeją. Staw rzepkowo-udowy (typ II lub piszczel wysokiego ryzyka) ze zgięciem piszczelowym do przodu i zwężoną, stwardniałą jamą szpikową zwykle pęka w ciągu pierwszych 2 lat po urodzeniu. Zanim dojdzie do złamania, bardzo korzystne jest użycie aparatu usztywniającego, aby go naprawić. Przeciwwskazane jest, aby spróbować je naprawić. Po wystąpieniu złamania wykonywana jest operacja. Wrodzona pseudoartroza kości piszczelowej, która została jednoznacznie zdiagnozowana, była w przeszłości leczona za pomocą przeszczepu kości lub operacji amputacji. Gojenie się tej choroby jest trudniejsze niż w przypadku innych chorób. Boyd i Sage dokonali przeglądu literatury angielskiej w 1958 r. I znaleźli 23 różne operacje. Z 91 leczonych pacjentów około 56% miało początkowe gojenie kości; Morrissy, Risebororgh i Hall zgłosiły mniej niż 50% z 40 pacjentów leczonych 172 przeszczepami kości; Marray i Lovell zgłosili 36 Na przykład za pomocą przeszczepu kości wykonano w sumie 85. Wskaźnik skuteczności wyniósł tylko 31% Crossett i wsp. Stwierdzili, że w 25 długoterminowych badaniach kontrolnych 25 pacjentów poddano 96 zabiegom chirurgicznym, a 52% było dobrych, a wyniki dobre. McElvenny po raz pierwszy zauważył istnienie tkanki rękawa w okolicy pseudostawowej i doszedł do wniosku, że obecność tej tkanki, czy to w przypadku wrodzonych, czy po złamaniach pseudo-artykułów, zmniejszy tworzenie kości i gojenie, niezależnie od tego, która operacja jest wybrana do leczenia wrodzonej Fałszywe stawy powinny obejmować całkowite usunięcie tej tkanki. W ostatnich latach leczenie wrodzonej pseudoartrozy kości krzyżowej, reprezentatywnymi metodami chirurgicznymi są śródszpikowe unieruchomienie pręta, technologia zespolonego swobodnego przeszczepu kości biodrowej, technologia Ilizarowa i technologia stymulatorów elektrycznych, według danych, pierwsze gojenie się trzech pierwszych kości> 90% . Najczęściej stosowaną metodą jest śródszpikowa technika mocowania pręta opisana przez Andersona, Schoeneckera, Sheridana i Richa, którzy podali, że 9 z 10 potwierdzonych wrodzonych pseudoartardii krzyżowych się zagoiło, a 1 wymagał dodatkowych przeszczepów kości i kości. Ulecz Baker, Cain i Tullos poinformowali o wynikach badania klinicznego 18 pacjentów z wrodzonymi stawami krzyżowo-stawowymi: najlepsze wyniki (7 z 8 wyleczonych) to śródszpikowa fiksacja prętów i przeszczep kości. Przeszczep wolnej kości biodrowej lub grzebienia biodrowego ze zespoleniem wymaga technik mikronaczyniowych i doświadczenia, ale po operacji nadal występuje zrost. W literaturze odnotowano, że leczenie stawu rzepkowo-udowego techniką Ilizarowa uzyskało zadowalające wyniki początkowe, ale problemy obejmują trudności w bliższej części kości ramiennej, słabą niewspółosiowość dokowania i słabą jakość zregenerowanej kości, co ostatecznie prowadzi do ponownego Złamanie W przypadku większości zdiagnozowanych stawów rzekomych do wstępnego leczenia należy wybrać pręty śródszpikowe i przeszczepy kostne. Powierzchniowe przeszczepy kości są odpowiednie tylko dla pseudo-stawów typu IV. Urządzenie Williamsa składa się z pręta śródszpikowego i pręta wprowadzającego. Powierzchnia pręta śródszpikowego jest gładka, cylindryczna i ma różne średnice. Bliższy koniec jest przetwarzany w stożek podobny do diamentu, a tępy dalszy koniec ma obwód. 15 mm gwint wewnętrzny do tymczasowego połączenia z nim pręta wprowadzającego o tej samej średnicy zewnętrznej. Bliższy koniec pręta wprowadzającego jest obrabiany do zewnętrznego gwintu, który można wkręcić w gwint wewnętrzny na dalszym końcu pręta śródszpikowego, a dalszy koniec pręta wprowadzającego jest również obrobiony mechanicznie w stożek podobny do diamentu. Aby określić długość pożądanego pręta, wykonano boczne zdjęcie rentgenowskie w celu oszacowania długości łydki po uszkodzonej resekcji kości i tkanek miękkich oraz korekcji deformacji kątowej. Leczenie chorób: wrodzona pseudoartroza krzyżowa Wskazanie Wszczepienie śródszpikowe Williamsa i przeszczep kości są odpowiednie dla wrodzonej pseudoartrozy kości krzyżowej. Przygotowanie przedoperacyjne Regularne badanie przedoperacyjne. Wyposażony w krew 200 ml. Zabieg chirurgiczny Kość piszczelowa Grzbiet biodrowy ipsilateralny odsłonięto wzdłuż nacięcia, a tkankę kostną wycięto z zewnętrznej płytki kości ramiennej, a gąbczastą kość wycięto tak bardzo, jak to możliwe. 2. Wycięcie Nacięcie skóry wykonuje się od przedniej strony kości ramiennej. Nacięcie jest wyśrodkowane na stawie rzekomym stawowym i znajduje się na zewnątrz kłykcia kości ramiennej. Na tym poziomie otwiera się głęboka powięź przedniej powięzi, a bliższe i dalsze końce stawu rzekomego są odsłonięte pod okostną. Normalny trzon ramienny, usuń tkankę kostną i tkankę włóknistą stawu rzekomo-stawowego, aż normalna jama szpikowa zostanie odsłonięta na obu końcach kości piszczelowej. Zwykle usunięcie stawu rzekomego może powodować kurczenie się piszczeli o 1–3 cm. Użyj wiertła lub małej szpatułki, aby powiększyć jamę szpikową na obu końcach kości piszczelowej. 3. Włóż pręt śródszpikowy Williamsa Dwa połączone ze sobą pręty są oddalone od dystalnego końca kości ramiennej przy osteotomii, a skóra przechodzi przez staw skokowy, staw podskokowy i piętę. Kiedy kij jest wkładany do stawu skokowego, bardzo ważne jest, aby zwracać uwagę na korekcję koślawości stawu skokowego oraz deformacji stopy i pleców Te dwie deformacje są nieuniknionym rezultatem obciążenia przy zginaniu przedniej i bocznej piszczeli. Pręt śródszpikowy można płynnie wprowadzić za pomocą fluoroskopii. Zbliżając się do końców kości piszczelowej, pręt jest wpuszczany wstecznie w metafizę proksymalnej kości ramiennej, blisko płytki stępowej, ale unikając uszkodzenia płytki stępowej. Poluzuj pręt wprowadzający o jeden obrót, weź boczny film rentgenowski, aby potwierdzić, że został poluzowany, a następnie całkowicie poluzuj pręt wprowadzający i wyjmij go, a dalszy koniec rdzenia szpikowego pozostanie w kości piętowej. 4. Fuzja przeszczepu kości Autologiczne korowe gąbczaste fragmenty kości wycięte ze ścięgna zostały umieszczone wokół osteotomii i zszyte szwami wchłanialnymi. Podskórną tkankę i skórę zszywano, a tynk w jodełkę z pojedynczym biodrem naprawiano po operacji. Komplikacja 1. Sztywność stawu skokowego i tylnej łapy Sztywność stawu skokowego będzie podążać za wzdłużnym wzrostem dalszego promienia, a dalszy koniec pręta mocującego zostanie przesunięty do bliższego końca stawu skokowego, a sztywność stawu może zniknąć. Minimalizuje funkcję kostki i stopy. 2. Złamanie Pręt śródszpikowy można usunąć i umieścić w pręcie śródszpikowym w celu dodatkowego przeszczepu kości. Nawet jeśli pseudo staw się zagoi, zaleca się usunięcie wewnętrznego pręta mocującego po dojrzewaniu kości. 3. deformacja koślawości Dystalny koniec kości ramiennej musi być ustalony, więc deformację koślawości stawu skokowego należy skorygować po umieszczeniu pręta śródszpikowego. W celu zminimalizowania progresywnego koślawości koślawe należy stosować przez długi czas podczas wzrostu. 4. Skrócenie kości piszczelowej Należy oczekiwać, że prawie wszystkie z tych dzieci będą miały skróconą kość piszczelową, a kontralateralny blok krzyżowy może być użyty do skrócenia kontralateralnej kości ramiennej lub do rozszerzenia ipsilateralnej bliższej kości ramiennej.