wybrzuszenie szczęki
Wprowadzenie
Wprowadzenie Szczęki tworzą kości i mięśnie górnej i dolnej części jamy ustnej. Górna część nazywa się górną szczęką, dolna część nazywa się dolną szczęką, a kość szczęki jest kością szczęki. Jest podzielony na szczękę i żuchwę. Nieprawidłowy występ szczęki nazywa się wybrzuszeniem szczęki. Kość szczęki to kość szczęki podzielona na szczękę i żuchwę. Jest zatok Hi-ghmori (zatokę maksymalną), która otwiera się do wewnątrz. Spośród czterech wypukłości każdy proces czołowy, kłykci i kłykci są połączone blokiem kostnym o tej samej nazwie, a proces zębodołowy ma rowek zęba i ząb górnej szczęki.
Patogen
Przyczyna
Wybrzuszenie szczęki to nienormalny występ szczęki. Zmiany kostne w szczęce mogą powodować puchnięcie szczęki.
Tworzy kości i mięśnie górnej i dolnej części jamy ustnej. Górna część nazywa się górną szczęką, a dolna część nazywa się dolną szczęką. Kość szczęki to kość szczęki podzielona na szczękę i żuchwę. Jest zatok Hi-ghmori (zatokę maksymalną), która otwiera się do wewnątrz. Spośród czterech wypukłości każdy proces czołowy, kłykci i kłykci są połączone blokiem kostnym o tej samej nazwie, a proces zębodołowy ma rowek zęba i ząb górnej szczęki. Ludzka szczęka składa się z połączenia wąskiej górnej szczęki i przedniej szczęki. Między dwiema kościami znajduje się otwór łączący jamę nosową z siekaczem jamy ustnej (kanał Stensena). W ewolucji te dwie kości zaczęły pojawiać się z kościstej ryby W górnej szczęce kałamarnicy istnieje ruchome połączenie między grzebieniem biodrowym a czaszką pierwszego łuku jarzmowego.
Zbadać
Sprawdź
Powiązana kontrola
Ustne badanie rentgenowskie badania szczękowo-twarzowego Badanie endoskopowe ruchów szczęki w jamie ustnej pięciowymiarowego badania CT
Gdy pacjent ma choroby, takie jak szpiczak żuchwy i guz olbrzymiokomórkowy szczęki, pacjent może mieć objawy wybrzuszenia szczęki.
Diagnoza kości szczęki powinna najpierw zrozumieć przyczynę, lokalizację bezpośredniego urazu i przejście urazu, a następnie sprawdzić oznaki miejscowe i całego ciała, odnieść się do powyższych cech klinicznych, aby ustalić, czy występują złamania, złamania i rodzaje. Jeśli pozwalają na to warunki, można dalej wykonać badanie rentgenowskie i badanie CT, aby zrozumieć położenie, liczbę, kierunek i przesunięcie linii złamania. Należy podkreślić, że badanie powinno być wyczerpujące, a diagnoza wielu urazów okolicy szczękowo-twarzowej i wielu urazów całego ciała nie powinna zostać pominięta, aby zapewnić wystarczającą podstawę do opracowania pełnego planu leczenia.
Diagnoza
Diagnostyka różnicowa
Torbiel szczęki: odnosi się do obecności płynnej torbielowatej masy w szczęce, która stopniowo się powiększa, a szczęka rozszerza się i niszczy. Zgodnie z patogenezą można ją podzielić na dwa typy: odontogenny i nie dentystyczny. Torbiel jest wydzielana z tkanki zębodołowej lub zęba; torbiel niepochodna może być utworzona przez nabłonek pozostający w kości szczęki podczas rozwoju embrionalnego, taki jak torbiel szczeliny lub wynaczynienie krwi spowodowane urazem. Torbiele płciowe i tętniakowe torbiele kości.
Nadmierny rozwój szczęki: kliniczna manifestacja zębów przednich. Głównie z powodu lokalnych przeszkód w procesie erupcji lub wymiany zębów, często pojawia się jako zwykłe przednie zęby. Anty-nakładka jest niewielka, a zęby trzonowe są neutralne lub zbliżone do neutralnych. Kształt i rozmiar żuchwy są w zasadzie normalne, nie ma widocznych nieprawidłowości w szczęce górnej i dolnej, kostka nie wystaje, a twarz jest w zasadzie normalna. Żuchwa może wycofać się do zębów przednich do ostrza. Cefalometryczny pomiar rentgenowski nieprawidłowości morfologicznych kości, łatwy do skorygowania, dobre rokowanie.
Tkanka twarda przypominająca zęby w szczęce: powszechna w guzach zębów (chirurgia jamy ustnej i szczęki), guz odontogenny, który rośnie w kości szczęki i powstaje w wyniku nieprawidłowego rozwoju jednej lub więcej tkanek zarodkowych zęba. Liczba różnych tkanek zarodkowych zęba lub zębów na różnych etapach rozwojowych może zmieniać się od jednej do kilkudziesięciu, a kształt może być nieregularny, może być podobny do normalnych zębów lub może nie mieć kształtu zębów, ale składa się z nieuporządkowanej twardej tkanki. Otacza go włóknista membrana, a pod mikroskopem ułożona jest nieregularna emalia, zębina i cement. Gdy pacjent ma choroby, takie jak szpiczak żuchwy i guz olbrzymiokomórkowy szczęki, pacjent może mieć objawy wybrzuszenia szczęki.
