zaburzenie bólowe pod postacią somatyczną

Wprowadzenie
Patogen
Zbadać
Diagnoza

Wprowadzenie

Wprowadzenie Ból somatoformowy znany jest również jako ból psychogenny. Czasami przewlekłe bóle o nieznanej przyczynie są wspólnie określane jako zespół przewlekłego bólu. Głównie objawia się jako uporczywy ból w różnych częściach, powodujący ból u pacjenta lub wpływający na jego funkcję społeczną, ale badanie medyczne nie może znaleźć żadnych organicznych zmian w bolesnej części, nie może być racjonalnie wyjaśnione procesami fizjologicznymi lub zaburzeniami fizycznymi, po leczeniu medycznym Badanie nie wykazało utrzymujących się, silnych objawów bólowych żadnej choroby organicznej. Ból może wystąpić w dowolnej części ciała, ale typowymi obszarami bólu są ból głowy, nietypowy ból twarzy, ból dolnej części pleców i przewlekły ból miednicy; ból może znajdować się na powierzchni ciała, głębokiej tkance lub narządach wewnętrznych; naturą może być niewyraźny tępy ból, obrzęk Ból, ból lub ostry ból. Istnieją kliniczne dowody na to, że czynniki psychologiczne lub konflikty emocjonalne odgrywają ważną rolę w występowaniu, nasileniu, uporczywości i nasileniu takiego bólu.

Patogen

Przyczyna

(1) Przyczyny choroby

Dokładna przyczyna zaburzenia w tej grupie jest nieznana. Badania z ostatnich lat sugerują, że takie choroby są związane z następującymi czynnikami:

Genetyczne

Raporty sugerują, że zaburzenia somatoform są związane z predyspozycjami genetycznymi. Badanie grupy przewlekłego bólu funkcjonalnego wykazało dodatnią historię rodzinną, która była znacznie wyższa niż ból organiczny; analiza wielowymiarowa wykazała dodatnią korelację między historią genetyczną rodziny a bólem.

2. Osobowość

Badanie autora wykazało, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety mają profile MMPI 1, 2, 3 i 7 typów, a ich dwupunktowe kodowanie jest zasadniczo zgodne z cechami osobowości nerwicy. Pacjenci z „nerwową” osobowością bardziej koncentrują się na dyskomforcie fizycznym i powiązanych wydarzeniach, co prowadzi do obniżenia progu czuciowego, zwiększonej wrażliwości na odczucia ciała oraz różnego rodzaju dyskomfort fizyczny i ból. Badania Sterma wykazały, że pacjenci z zaburzeniami somatycznymi często mają pewne zaburzenia osobowości, a częstsze są ataki zależne od pasywnego, typu wydajności i wrażliwe.

3. Badania neurofizjologiczne i neuropsychologiczne

Stwierdzono, że u pacjentów z zaburzeniami formy somatycznej występują zmiany w siateczkowej uwadze pnia mózgu i funkcji pobudzenia Badania nad asymetrią funkcji mózgu łączą uczucia, uwagi i zmiany emocjonalne zaburzenia przejścia z procesem przetwarzania informacji na prawej półkuli mózgu. Badania mózgowe zaburzeń somatoform wskazują na drugą strefę sensoryczną (S11), która wydaje się szczególnie odpowiednia do wyjaśnienia jej neurofizjologicznej i neuropsychologicznej dynamiki. Niektóre osoby myślą, że w konflikcie emocjonalnym zmiany biochemiczne nerwów autonomicznych i krwi i biochemiczne krwi w ciele prowadzą do zmian w naczyniach krwionośnych, narządach wewnętrznych, napięciu mięśni itp. Te reakcje fizjologiczne są postrzegane przez pacjenta jako objawy fizyczne.

4. Czynniki psychospołeczne

(1) Korzyść podprogowa: szkoła psychoanalityczna uważa, że takie objawy fizyczne mogą zapewnić pacjentom dwie korzyści w podświadomości: jedna polega na łagodzeniu konfliktu emocjonalnego poprzez ukrytą wentylację; druga polega na uniknięciu problemu poprzez przedstawienie chorego charakteru. Chęć wzięcia odpowiedzialności i uzyskania opieki.

(2) Rola poznawcza: cechy osobowości pacjenta i zły nastrój mogą wpływać na proces poznawczy, prowadząc do wrażliwości i poszerzenia percepcji, wzmacniając odczucia osoby na temat informacji o ciele, selektywnie zwracając uwagę na odczucia ciała i interpretując je z chorobami fizycznymi. Ta tendencja poprawia skojarzenie i pamięć związane z chorobą oraz negatywną ocenę własnego zdrowia.

(3) Alexithymia: Niektórzy uważają, że ludzie o niskim statusie kulturowym nie są dobrzy w wyrażaniu głębokich uczuć słowami, tak zwanej „aleksytymii”. Lesser uważa, że aleksytymia jest od dawna cechą osobowości. Pacjenci nie są dobrzy w wyrażaniu swoich wewnętrznych konfliktów. Łatwiej jest opisać ciało niż ekspresję emocjonalną, a nawet osiągnąć nieodróżnialne uczucia wewnętrzne lub odczucia fizyczne. Niektórzy uważają, że pacjenci mają poważne wady w postrzeganiu siebie i werbalnej ekspresji doznań emocjonalnych, a ich doznania emocjonalne nie są przenoszone do kory mózgowej i wyrażane za pomocą symboli językowych, ale uwalniane przez tworzenie tak zwanego „języka organowego” przez nerwy.

(4) Wydarzenia życiowe: Dantzer podkreśla związek między wydarzeniami życiowymi a ciałem. Bacon stwierdził, że zdarzenia życiowe były wprost proporcjonalne do dolegliwości cielesnych.W badaniu autorów stwierdzono również, że bodźce zdarzeń negatywnych były wyższe w grupie badanej niż w grupie kontrolnej, a zdarzenia życiowe były dodatnio skorelowane z ilością bólu. Całkowity wynik wsparcia społecznego w grupie badanej był znacznie niższy niż w grupie kontrolnej i ujemnie skorelowany z ilością bólu. Długotrwały stres jest główną przyczyną życia.

(5) Czynniki społeczne i kulturowe: Niektóre badania wykazały, że zaburzenia formy fizycznej są szczególnie częste u kobiet w średnim wieku i starszych o niższej kulturze. Badania wykazały również, że przewlekły ból funkcjonalny występuje również częściej u kobiet o niższym poziomie wykształcenia. Niektórzy uważają, że na ekspresję emocji wpływa specyficzna kultura społeczna: czy to w społeczeństwie zachodnim sprzed XX wieku, czy w społeczeństwie obywatelskim w dzisiejszych krajach rozwijających się lub regionach rozwiniętych, negatywne emocje są często postrzegane jako wyraz niekompetencji i wstydu. Bezpośredni wyraz tego rodzaju emocji i skarga na dyskomfort fizyczny jest „legalna”. W tym kontekście kulturowym pacjenci będą świadomie lub nieświadomie ukrywać, zaprzeczać, a nawet nie odczuwać swoich emocji, ale zwracać uwagę na dyskomfort fizyczny. Chociaż początek i utrzymywanie się objawów są ściśle związane z nieprzyjemnymi wydarzeniami życiowymi, trudnościami, czynnikami psychologicznymi lub konfliktami wewnętrznymi, pacjenci często zaprzeczają istnieniu czynników psychologicznych i odmawiają zbadania możliwości przyczyn psychicznych.

(dwa) patogeneza

Przeprowadzono wiele badań na temat psychospołecznych mechanizmów zaburzeń somatyzacyjnych, ale niewiele jest doniesień o biologicznych podstawach ich występowania. Rolę somatyzacji można rozumieć jako komunikację społeczną i emocjonalną, a także interpretować jako wynik psychodynamiki.

Wymiana społeczna

Dotyczy to przede wszystkim stosowania przez pacjenta objawów fizycznych w celu kontrolowania innych (takich jak młoda kobieta wykazująca uporczywy ból brzucha, co uniemożliwia rodzicom wychodzenie na weekendy).

2. Komunikacja emocjonalna

Czasami pacjenci nie potrafią wyrazić swoich emocji werbalnie, więc mogą użyć fizycznych symptomów lub dolegliwości fizycznych, aby je wyrazić. Niektórzy pacjenci mogą również wykorzystywać dolegliwości fizyczne w celu radzenia sobie ze stresem. Objawy fizyczne mogą być również sposobem na złagodzenie konfliktów psychicznych. Badania w badaniach psychologicznych wykazały, że wyniki MMPI-R u pacjentów ze somatyzacją były znacznie wyższe niż w grupie kontrolnej.

3. Czynniki psychodynamiczne

Klasyczna teoria psychodynamiki sugeruje, że zaburzenia somatyzacyjne odnoszą się do zastąpienia tłumionych nieinstancyjnych impulsów objawami fizycznymi. Takie fizyczne objawy pacjenta mogą przynieść dwie korzyści pacjentowi w podświadomości: jedna polega na tym, że ukryta wentylacja może złagodzić emocjonalny konflikt psychologiczny; druga polega na tym, że poprzez rolę zaburzenia somatyzacji można uniknąć niechcianej odpowiedzialności, a rodzina Opieka i opieka nad kolegami.

Zła charakterystyka osobowości i zły nastrój pacjenta mogą prowadzić do wrażliwości i powiększania percepcji, selektywnie stopniowo zwracać uwagę na odczucia ciała i tłumaczyć tę tendencję chorobami fizycznymi oraz zwiększać negatywną ocenę własnego zdrowia. Niektórzy pacjenci nie są dobrzy w wyrażaniu wewnętrznych konfliktów, opisywanie dyskomfortu fizycznego jest łatwiejsze niż wyrażanie emocji, a nawet osiągnięcie trudności w odróżnieniu uczuć wewnętrznych od dyskomfortu fizycznego. Niektórzy uważają, że pacjenci mają poważne wady w postrzeganiu siebie i werbalnej ekspresji doznań emocjonalnych, a ich doświadczenie emocjonalne jest dobre. Wydany przez tak zwany „język organów”.

4. Czynniki biologiczne

Badanie neuropsychiatryczne potwierdziło, że u pacjentów z zaburzeniami somatyzacji występowały deficyty czynnościowe w obustronnym płacie czołowym półkuli mózgowej i niedoczynność w półkuli niedominującej. Jednak niektóre badania wykazały, że pacjenci z przeważnie objawami lewej strony mogą sugerować, że prawa półkula mózgu jest bardziej dotknięta niż lewa strona. Podstawowe badania potwierdziły również, że pacjenci z zaburzeniami somatyzacyjnymi często kojarzą się z dysfunkcją korową, a wynik ten jest również potwierdzony przez badanie potencjalnego słuchu wywołanego. W porównaniu z grupą kontrolną pacjenci ze somatyzacją mieli podobne odpowiedzi na pokrewne i niezwiązane bodźce, co sugeruje zmniejszenie selektywnej uwagi pacjenta. Badania patofizjologiczne wykazały, że nasilone dolegliwości fizyczne związane są z następującymi czynnikami: życie samotnie, otrzymywanie mniej bodźców środowiskowych, depresja i lęk. Ponadto próg osobowości, alergia neurologiczna i osobowość introwersyjna mają niższe progi somatosensoryczne ciała, które są również związane z występowaniem zaburzeń somatyzacyjnych.

Zbadać

Sprawdź

Powiązana kontrola

Badanie krwi w rutynowym badaniu EEG

1, symptom standardowy

(1) Przestrzegaj kryteriów diagnostycznych nerwicy.

(2) Głównie z objawami fizycznymi, co najmniej jedną z następujących czynności: 1 nadmierna dbałość o objawy fizyczne (nasilenie nie jest współmierne z rzeczywistą sytuacją), ale nie złudzenie; 2 nadmierna dbałość o zdrowie fizyczne, takie jak zjawisko fizjologiczne, które zwykle występuje A nienormalne uczucia są zbyt zaniepokojone, ale nie urojeniowe.

(3) Powtarzające się leczenie lub badanie lekarskie, ale negatywne wyniki badania i uzasadnione wyjaśnienie lekarza nie mogą rozwiać ich obaw.

2, poważne standardy

Upośledzona funkcja społeczna

3, standard choroby

Objawy występowały od co najmniej 3 miesięcy (zaburzenia somatyczne wymagają co najmniej 2 lat, niezróżnicowane zaburzenia somatoformowe i zaburzenia bólowe somatoformowe wymagają co najmniej pół roku).

4, kryteria wykluczenia

Wyklucz inne zaburzenia neurotyczne, depresję, schizofrenię i paranoiczne zaburzenia psychiczne.

Diagnoza

Diagnostyka różnicowa

Choroba fizyczna

Wczesne wykrycie takich chorób nie może prowadzić do uzyskania obiektywnych dowodów medycznych. Ale w końcu można znaleźć obiektywne dowody medyczne. Dlatego diagnoza różnych zaburzeń somatoformowych wymaga co najmniej pół roku choroby. Kiedy wiek początkowy ma ponad 40 lat, objawy fizyczne są pojedyncze, miejsce jest względnie ustalone, a tendencja stale się pogarsza. Po pierwsze, można uznać, że mogą wystąpić zmiany organiczne, a przy ścisłej obserwacji nie należy diagnozować zaburzeń somatoform. Praktyka kliniczna pokazuje, że: zgodnie z początkiem przyczyn umysłowych wstępne badanie nie znalazło pozytywnych objawów, pacjenci łatwo zaakceptować sugestie tych punktów, diagnoza zaburzeń dolnej części ciała może prowadzić do błędnej diagnozy, a nie niedbałe.

2. Zaburzenie depresyjne i lękowe

Różne zaburzenia depresyjne i lękowe często pojawiają się w zaburzeniach somatoform, ale w mniejszym stopniu. Fizyczny dyskomfort z tym związany jest niewielki, głównie oparty na podstawowych objawach depresji i lęku. Depresja i lęk występują częściej w zaburzeniach formy fizycznej. Pacjenci z depresją często prezentują „triadę depresyjną” z niewielką liczbą objawów fizycznych i są głównie skoncentrowani w układzie żołądkowo-jelitowym. ICD-10 wskazuje, że po 40. roku życia, zwłaszcza fizycznych objawach mężczyzn, może to być wczesna manifestacja pierwotnego zaburzenia depresyjnego.

3. oszustwo

Występuje w więzieniach, sądach, wypadkach przy pracy i wypadkach drogowych. Strony świadomie tworzą lub wyolbrzymiają różne objawy fizyczne; objawy zaburzeń somatoform są nieprzytomne i mimowolne.

4. Podejrzane złudzenia

Przekonania o chorobie fizycznej pacjenta są absurdalne i poza dotykiem, a urojeni lub przygnębieni pacjenci mogą mieć dziwne przekonania fizyczne, takie jak „narząd lub część ciała jest zgnilizna”. Nie można tego wstrząsnąć debatami, wyjaśnieniami itp., A często występują jednocześnie inne objawy psychotyczne. 5. Zidentyfikuj chorobę i zidentyfikuj następujące choroby

(1) Pacjenci z zaburzeniem depresyjnym mogą z góry założyć, że cierpią na poważną chorobę, jednak depresja może być również wtórna do podejrzewanego zaburzenia. Ważne jest, aby wiedzieć, które z nich pojawia się jako pierwsze.

(2) Niewyjaśnione dolegliwości fizyczne lub zaburzenia somatyzacyjne dotyczą raczej objawów niż obecności choroby i konsekwencji.

(3) Wiara związana z podejrzeniem zaburzeń nie jest tak ustalona jak depresja lub schizofrenia z fizycznymi złudzeniami. Pacjenci, u których podejrzewa się długotrwałe dolegliwości, powinni zostać zaklasyfikowani jako zaburzenia osobowości. Ponieważ gdy czują, że personel medyczny nie jest w stanie poradzić sobie z ich problemami, często stają się niezadowoleni, a nawet wrogo nastawieni.

(4) Każdy może mieć krótkoterminowe obawy dotyczące problemów zdrowotnych.

(5) Wiele zaburzeń lękowych ma również cechy podejrzanych dolegliwości.

(6) Jedną z obaw związanych z uogólnionym zaburzeniem lękowym (GAD) jest troska o choroby fizyczne samego siebie lub członków rodziny. Jednak lęk związany z chorobą GAD jest tylko jednym z wielu problemów, nie jedynym.

(7) W okresie ataku paniki dominuje koncepcja unikania i zapobiegania chorobom fizycznym lub psychicznym (tj. Strach przed śmiercią, szaleństwo lub utrata kontroli), jednak pacjenci z zaburzeniem panicznym mają tendencję do błędnej interpretacji ostrej reakcji lękowej (wraz ze wzrostem lęku) . Objawy zniekształconych objawów są bardziej błędnie interpretowane niż lęk (takie jak grudki i małe plamki). Po drugie, nieporozumienie z powodu paniki ma zwykle charakter ostry, a jednocześnie pojawiają się objawy niepokoju (takie jak zawał serca), a lęk przed podejrzeniem choroby jest przeważnie długofalowy (taki jak rak).

(8) Pacjenci z OCD martwią się, że oni lub ich rodziny cierpią na poważne choroby, takie jak AIDS lub rak, i zmuszeni są myśleć o infekcji. Będą wykonywać wymuszone ruchy postawy (mycie lub sprawdzanie), aby uniknąć infekcji.